سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 13 خرداد 1403
    26 ذو القعدة 1445
      Sunday 2 Jun 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خظ قرمز ماست. اری اینجاسایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۱۳ خرداد

        هر چه بادا باد

        شعری از

        کیوان رادفر

        از دفتر دل نوشته ها نوع شعر دلنوشته

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۶ شهريور ۱۳۹۳ ۱۳:۳۳ شماره ثبت ۲۹۷۷۱
          بازدید : ۳۸۶   |    نظرات : ۳۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر کیوان رادفر

        یک سال از زمانی که بصورت تصادفی وارد عرصه
         شعر شدم می گذرد. اون روز یکی دیگه از شاعران
        همین سایت که از همکاران بنده است (سعید باسوری عزیز)
         و چند ماهی بود که شعر می گفت شعری از خودش برایم
         خواند و من هم بخاطر کل کل کردن !! با او شعر زیر را در
         وصف یکی از همکاران که در گیر مشکلات ازدواج
        ناموفق شده ، سرودم و از آن به بعد اراجیف بنده یکی
        پشت سر دیگری سروده شد. !!در واقع این اولین کار جدی
         من در شعر گفتنه که امروز به مناسبت سالگرد آن روز
        منتشرمی کنم ( البته بیشتر طنزه تا جدی )
         نام های محمود و فرزاد در شعر تخیلی هستند
         و اشاره به فرد خاصی ندارند.
        در ضمن خانم ها جبهه نگیرند مسئله دو طرفه است
        خداوند هیچکس را گیر نا اهل نیندازد.
         
        هرچه بادا باد
         
        تو پرشور و رها چون باد بودی                    
        چه توصیفت کنم آزاد بودی
         
        به هر صحرا و گلشن می وزیدی                  
        تو هم سرزنده و هم شاد بودی
         
        سترون همچو کوه و زنده چون رود               
        به گوش زندگی فریاد بودی
         
        شبی دلبر چنان دیوانه ات کرد                      
        که گویی لنگه ی فرهاد بودی
         
        بیامد در خیالت این توهم                             
        که با شیرین خود همزاد بودی
         
        کنون در بند دامی گرچه روزی                    
        تو می پنداشتی صیاد بودی
         
        زرنج زندگی کردی فراموش                        
        که تو محمود یا فرزاد بودی
         
        شوی گریان چو یاد آری که روزی                
        تو شادِ شادِ شاداماد بودی
         
        شدی چون بید مجنون سر خمیده                    
        اگرچه پیش از این شمشاد بودی
         
        سوارت در زمین اولاد و همسر                    
        زمانی در هوا پهباد * بودی
         
        صفا و صدق را آنگونه پاسخ                       
        دهندت گوئیا شیاد بودی
         
        چرا دهکوره ای ویرانه گشتی                      
        تو که شهری چنان آباد بودی
         
        به دریا زن دل و خود را رها کن                   
        که اهل هر چه بادا باد بودی
                                                          
        *پهباد هواپیمای بی سرنشین را گویند
         
        ۱۲
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0