آزرده خاطر

« تقدیم به دردمندان ِ وادی ِ عشق » با من ِ آزرده خاطر ، یار بازی می کند گاه تَـرک شدّتم ، گه تُـرک تازی می کند می دهد گاهی به سِیل ام ، از بهاری ابر چشم گاه بر تسکین ِ دَردم ، چاره سازی می کند مرغ جان را می پراند ، اندکی در مَرغزار اندکی هم چون شکاری ، شاهبازی می کند می خراشد گاه خارج ، زخمه بر سیمای روح گاه با مضراب لطفش ، همنوازی می کند تا بپیچم سر به زلفش ، کارِ غمز آرَد بسی چون بر آید گاه ِ وصلت ، باز نازی می کند خانه دل بر قدومش ، گرچه خوش پرورده ایم بر گذار از این خرابه ، بی نیازی می کند « باقیا»! تدبیر گردان خط ما خوانَد ، ولیک عاجزیم از فهم خطی ، کو به رازی می کند