اگر کـــه عشـــق نـــدارد حضــــور در باران
که پـــس شکســـته دلـم را غرور در باران؟
قسم به طلعت خورشیـد ، لاله ای در دشـــت
بــــدون داغ نــــدارد ظـــهـــور در باران
کســـی کــــه آه بــــر آورده از نهــــادش غم
چـــرا ؟ چگونه نباشــــد شکـــور در باران؟
ســـپیـــده دم دل مــــا را بیـــاورید اینــجا
که نقــــره داغ شــود ایـــن تنـــور در باران
ببیـــن چه پرچـــمِ رنگین کمـانِ خود را ناب
بـــه اهـــتــزار در آورده نـــور در باران!
به خویشـــتن اگــرش دل نمرده اســـت آری
نبـــالـــد آن کـــه نـــدارد شـــعــور در باران
بـــه آبشـــار بگـوئیــد : رود خرســند است
اگـــر کـــه یافتـــه باشــی ســـرور در باران
شهید می شـــوم آخـــر، شهــید ، بـی تردید
چرا کـــه خوانـــد قنــــاری زبــور در باران
دخیل بســته دل ار فــرط عشــــق روئی ماه
کــــه هست بهترش از حُسن حـور در باران
هزار خاطــره در مـــن زلال و روح انگــیز
چو رود مـی کنـــد از مـــن عبـور در باران
«بنان» شود دلت از فرط عشـق شورانگیز
بخوان به چهچهه با نبض« شور»در باران
بگو به هر چه نسیمی نشاط و شادابی است
که طـــرف بستــه دلــم چون بلور در باران