مدال عشق

شب است و چشم دنيا كور و من در انتهاي شب به پرواز تو مي انديشم اي تنها ترين عشقم

 زمين و آسمان لالند و تنها جغد مي خواند

سرود شوم غربت را.....

و من تنها در اين تاريكي مطلق

كه پاي چشم هايم را شكسته تيره گي  شب ، بدنبال تو مي گردم ....

تو اي عاشق ترين عاشق .....

خدايا:  چاره كن دردم

بدنبال  قناري  در كدامين دشت سرسبز گل وريحان و بانونه ......

كجا گردم ......؟

كجا خالي كنم كوه غم و اندوه  اين بخت سراسر غصه و دردم ؟

 صدايي دلنواز آمد .... ز راهي دور

نسيمي آمد و بوي قناري داشت  همراهش

كشيد بر گونه ام دستي و اشكم پاك كرد آرام و روحم را نوازش كرد

و آرام از من  دلخون سئوالي كرد :

غمگيني ؟

چرا از دامن اين  شب ، كه هر عاشق به آني از رخ معشوق دلداده هزاران بوسه مي چيند،  تو اشك و ناله مي چيني ؟

تو گويا چون مني شيدا و سرگردان كه هر شب از فراق يار....  مجنوني و تب داري 

تو گويا در سيه بختي  ، چون من اهل و  نسب داري

ولي بشنو تو اي عاشق

مبادا تا وصال دوست......

كه فرجامش بسي نيكوست

 دست از جستجوي خويش برداري!!!

تو اي عاشق :::

نترسي در مسير نيل رويايت  ......  

اگر بيني سرِ داري 

كي بي كوشش نمي يابي.....

 مدال عشق ِ سرداري .

مدال عشق سرداري ....