آسمان نگاه

از آسمان نگاهــم

از آسمان نگاهم چه زود می­ گذری!
نداده فرصت گفت و شنود، می­ گذری

درست مثل گل یاس در طلوع بهار
بدون گفتن بدرود، زود می­ گذری

هنوز غرق نگاه تواَم که می ­بینم
نگفته این که گناهم چه بود، می­ گذری

از این غریبه­ ی شاعر که چشم ­های تو را
میان اشک و عطش می ­سرود، می­ گذری

به انجماد تنم شعله ­های نازت را
حواله می ­کنی و مثل دود می­ گذری

کسی نبود بفهمد زبان شعر مرا
به جز نگاه تو، آن هم چه سود، می­ گذری

چقدر شالی من تشنه ی زلال تو بود
ولی نخوانده نیازم چه زود می گذری