قبض و بسط

به رعنائی چنان ای دوســـــــت عالَــــم زیر دست استَت
که هر بالا بلنـــــدی اندریــن دنیـــــاســـت ، پست استَت

دل از چنگــــــــت رهـــــایی یابد آیا ؟ نیــــست امّیدیمْکْ
پریشان می کنی گيســـــو دو عالــــم بنـــد و بست استَت

چه هستـــــت انتـــــظار از مــا بجــــــــز پژمـــردگی آیا؟
بجز با ما اگر برخـــــاســــت گاهـــی یا نشـــست استَت؟

گسســــتي هر چه پيــــــوستـــــم  ، ولي از پاي ننشستم
چه قصدي نازنيــــن  با من نگفتي زين گسست استَت ؟

یقــــــین کردم گرفتــــــاریِ عشــــقت عیــن آزادی است
نجُــــــستم حِرز از آن جادو که در چشـمان مست استَت

فنا رنگ اســت ســر منـزل  بقا را ،  باش پس همچون
سپندی در ميان  آتــــشی ،  گـــــر خیز و جـست استَت

شکستنـــــگاه دل ها ،‌ بزمــگاهی نقــــــــد و ارزانست
دلا بشـــــکن مگـــر،  جز،‌ کامیابی در شکست استَت؟

به هرقبضـــی و هر بسْطـــیتْ ،‌ بشکن بشکنی برپاست
خوشــا ای دل هنیئـاً لَکْ پس از هر قبض ، بسط استَت

تعالـــــی الله ، مــــی جـــوئي تــــعالي  با وصالش گــر
صـــبوری کن ، صبوری کن ، صبوری داربست استَت

سري بر كـــــف اگر چـــون ماتْ ، مفـتاح الجنان گردد
يقيناً رستــگاري ، بــس ، سرانجـــامي خجسـته استَت

به مرگ امّا نه ،  بل ماننـــد مــــا از فــــــرط مشتاقي
اگر از قيد غير از دوست رســــــتي ناز شـست استَت