عید

با سپاس از استاد ابراهیم حاج محمدی عزیز برای وقت و زحمتی که جهت راهنمایی و ویرایش این سروده مبذول داشتند..

عید است و کام عاشقان لبریز از عشقی نهان
کاندر سرایِ این جهان اعجاز هستی شد عیان

روییده گل در بوم و بَر در بستر کوه و کَمر
از دامنِ خشک زمین تا آسمان شد گل فشان

قربان آن نور یقین کز نفخه ی او این چنین
آنجا که بود از یخ نشان بنشانده جایش نرگسان

هم چین و ماچین است از او هم ماه و پروین است از او
از دختر بکر زمین تا بیکرانِ کهکشان

آنجا که بودست او قِدم در خلق موجود از عدم
با کُن کشیده ذات او هر ذره را از لامکان

مستیم و سرمستیم از او پیمانه ایم و او سبو
کین باده و مستی چُنین آن ساقی مستان چنان

آنگه که داری بود از او باید بجویی جود از او
هستی است زیرا مستعین او هست زیرا مستعان

علی نیاکوئی لنگرودی

1392/12/29

مشهد