جمع ِ یاران

غــزل ِ " جمع یاران "
از سخن سنج تبریزی
____________________________________

جمـع ِ یـاران را نمی پـاشــد ز هم تشدید و مـَـکر
گـر چـه صـدها ضــربه زد عشّاق را تـهـدید و مـَـکر

عـشــق رســـوا می کـُنـد هر حیـله گـر را تا قـیام
" عمـروعاصـان " را نباشــد مهلت از تمدید و مـَـکر

مســتـی ام شـایــد کمی دور از تمـنّـا سـر رسید
باشــــد امّـا راه را بــســـتـیـم بــر تـــردیـــد و مـَـکر

نیست شــــد هر آنچه در محــراب ِ آتـش کاشتیم
حال ما رنـدانـه می رقـصـیـم و بی تـقـلیـد و مـَـکر

قاف را صاحب شدیم از تشـنگی، خشـکانـده ایم
هـر چـه بـد تـفسـیـر را تـا سـر رسد تبعید و مـَـکر

شـاه ِ پـنـهـان را بـه یک لبـخــنـد کـردیـم آشــــکار
کوه ِ اخم از غنچه شد تسطیح، بی تهدید و مـَـکر

ای سخن سنــج آتشت گلخانه شد، نـمــرود رفت
عمــــر ِ ظالم می رسد پـایـان ِ بی تـجـدید و مـَـکر
_____________________________________
مطلوبی (سخن سنج تبـــریزی )