می لغزد نگاهم

می لغزد لبم از بغض

پلکها استوار

خیره به یک نقطه

روشنی از افق نمایان است.

شاید نور دیدگان انسانهای گرگ صفت باشد!

دل گمره من

همچو نرگس بی قرار

هری میریزد با هر

عطر اقاقیای تنت

کلبه ی خاموش زندگی

خموش باش ای عشق

خش خش برگهای امید

می لغزاند نگاهم را

جاده رو به پایان

نفس نفس

نفسم بند آمد از راهی

که دویدم وبه تو

نرسیدم

و

نور افق

سرابی پیش نبود

...............................................

پ.ن:غمگین است میدانم

این شعر با تمام غمش ولی با یک حس عشق تقدیم

به خواهر عزیزم الهه انتظاری (شقایق)

که هر دو تباری هستیم از یک غم

خواهرانی از تبار غمکشدن جدایی

................................................

به خاطر غمگین بودنش مرا ببخش

ولی تمام احساسش تقدیم تو باد نازنینم