ساقیا کو قدحت؟

ســاقیــا کـــو قــدحت تــا کـــــــه نمــــایــد مستـم
بیـــــش از اینــــم کـند آن مست،که اکنــون هستم
بی تــو یک جرعـــه ز مِی نوشم اگر زهـــرم باد
چون خوش است ساغری را که تو دهی در دستم
در میخــانه اگــر بستـــــی به رویــم عیــب نیست
عیــب به آن است کــه چرا غیــــر تو را دل بستم
تا که از جـــــام تو نـوشیـــدم و مـــن مسـت شدم
هـــــرچــــه جام از دگـــران در برم بود بشکستم
مــــی و میخــــانـــه بهــانه است که ببینــم رویت
زین سبــــب شب تا سحـــر منتظــــــرت بنشستـم
گـــــر چــو مجنــــون به وصالــت نرسیدم هرگز
بیــــن چـــه با شــــوق به دریـــــای غمت پیوستم