مرداب خاموش

كنار مرداب خاموش زندگی ايستاده ام

به غرق شدن روياها می نگرم

با اشك چشمانم

بدرقه ميكنم به ديار ابديت

چشمانم را می بندم

كمرنگ شدن رويا را می بينم

رویای آغوش او

رويای دستان گرمش

رويای چشمان مستش

رويای زلفهای پريشانش

رويای...

همه و همه كمرنگ شدند

يكی پس از ديگری نابود

چشمانم را باز می كنم

تمام رويا غرق شده بودند

شانه هايم می لرزد و همه

علت لرزش شانه هايم را بارش برف جدايی می دانند

ولی در درونم زمستان بود

دلم قنديل غم بسته بود

سكوتم فرياد بود

نگاهم ميدان جنگ بود

ولی.......

چه كسی می نگريست به يك سرباز خسته و

رانده شده از ميدان نبرد!!!

زندگی من تسليم تازيانه های سرنوشت شد.

همه رويا و خيالات را نابود كردم

ولی...........

دلم هنوز همچو گنجشك در فقس هوای آزادی دارد

دلم هوای او را دارد

تا ابد دلم، دلتنگ او می ماند