سرما

عجب سرمای سخت ومرگباری

ی  اما هست این زمستان را بهار

زمین وآسمان چشم انتظارند

رسد اما به گرمی دست یاری

زمین را می رسد نوری زخورشید

واین خشکیده باغ برگ وباری

پس  سرمای خشک خانمانسوز.

رسد ابری زنیسان وایاری

صبا بر باغ ما آرد پیامی

دهد دستی به ما از روی یاری

فضا پر می شود از بوی مریم                                                    

 درختان را رود از سر خماری

به شبها ماه میتابد به جاده

شود غمها زدلهامان فراری

به رقص آید صنوبز با بنفشه

بخواند نغمه ی شادی قناری

بیاید قاصدک با نامه ی خوش.

بگیرد باغ آب از رود جاری

بخواندباز باران آن ترانه.

بگیرد زندگی شور بهاری

پرد پروانه بی پروا در این باغ

به روی هر گلی سبزه وخاری.

کنیم آزاد طوطی از قفسها

که پرواز کند بر شاخساری

.بخواند او هرآنچه دوست دارد

نوازد بربطی تاری سه تاری.

به یزدان می بریم شکوه از این سال

که سرما سخت کرده روزگاری

که دلهامان چو برف پیر کرده.

گرفته از جوان شور بهاری