ماه ومهر

(ماه و مهر)....

ماه من 
 می دانی؟
هر گلی ، عطر خاص خودش را 
دارد
نمی دانم نام کدام گل را
بر روی تو بگذارم
چون شمیم نفس هایت
عطر هزاران گل را به همراه دارد!
به همراه 
عنبر و مُشک آهوی خُتن.
ماه من، می دانی ؟
قصّه ی تو
قصّه ی هزارو یک شب 
شهرزاد است
جذّاب و بی پایان
قصّه ی تو
 از دیار دلتنگی است
جدایی آسمان و زمین است
تا به حال فکرش را کرده ای؟
چرا زمین خریدار
اشک های آسمان است!
بی‌شک...
چشم آسمان از فراق زمین می بارد.
فاصله ی بین آن دو
کی تمام می شود
و آسمان، کی 
به وصال زمین می رسد؟
ماه من...
خورشید و ماه را
چه می گویی
وقتی کسوف همان
پوشیدن چادر سیاه
بر سر خورشید است
زمانی که دلتنگ می شود
چادر شب گونه اش را
به سر می کند
گیسوان طلایی اش را
پنهان
 واز حوالی کوچه ی ماه می گذرد.
ماه من
ای کاش!
فراقی نباشد
دلتنگی نباشد
ای کاش!
همه چیز به زیبایی
لبخند شمعدانی ها
زیر باران بود.
ماه من
آرزویم، آرزوی توست
سر آمد همه ی خوشی ها
برای تو.
من
قصّه ی جنون آمیزم را
به وقت دلتنگی
در بقچه ای گذاشتم و
با ارّابه ی طوفان
 به باد سپردم
 شاید قصّه ی بلند من
ختم به آمدن تو شود
و شروع شود خوشی هایم.

معصومه(میم:طوبی مهدوی )