دريا

ديوانه كه مي شوم

يقه دريا را مي گيرم

ديوانه كه

مي

نمي خورد

من عكسهاي يادگاريم را

با تو

به دريا سپردم و

در خاموشي تمام دوستانم

تنها لبخند ردم

ديوانه كه

شوم

شوم نيستم

تا دستان شما را

بدهم

به فرزندان حرام موج

آنگاه

ساحل سنگهايش را

بر گور تك تك مان تنگ مي كند .

ومن با موسيقي آينده

خود را به آب مي دهم

ديوانه كه مي شوم ...

.

.

.

.

.

دريا در آغوشم آرام مي گيرد

وباز

شاهرگ لبخند هايم را با تو مي زنم