بگشا پنجره را

بگشا پنجره را...

آه بوی نفسی می اید...

شوق فر یاد رسی می آید

سر زد از بام افق مخمل نور...

شب شد از پنجره دور

باغ خشکیده زنو...

پر شد از زمزمه ی  روییدن،،،

گل امید دمید...

بر تن خسته ی هر شاخه ی خشک

پیچک عشق رسید،،،بر لب چینه ی باغ

در سرود بلبل...کهنه شد قصه ی زاغ

بگشا پنجره را...

شوق پروازم هست

باغ خوشحال مرا می خواند

از پس پنجره فر یاد بیا می اید

بوی گل می اید

بوی روییدن  از سینه ی خاک

بوی بشکفتن برگ

بگشا پنجره را...

میل آوازم هست

در دل ابی این گنبد پاک...

شوق پروا.م هست

بگشا پنجره را...

آسمان دشت  وسیع  بودن

باغ در  جشن  زنو  روییدن

در فضا عطر گل آزادی!...

در فضا زمزمه های شا دی...

بگشا پنجر ه را .........تا که پر واز کنم