دوستت دارم

سلام و درود

شعر زیبایی است و شعورآوا

دونکته در شعر دلنشین تان به نظرم می رسد :


۱- دو واژه ی ( سلام و مجال ) قافیه نمی شوند با ( ثواب و جواب و عذاب ) .

۲- به جای واژه ی ( اگر ) می توانید کلمه ی (حتّی ) را در برخی ابیات بیاورید تا نیّت و منظور نظر شاعر ، رساتر باشد به این گونه :


دوستت دارم ؛ حتّی تو ( جوابم ) ندهی
من سلام ات دهم و (خیره ) (عذابم ) ندهی

دوستت دارم حتی اگرت دیر به دیر
تا به وقتِ گُلِ نِی ، ( جامِ شرابَم ) ندهی

دوستت دارم اگر عشق شود قربانی
مرگِ نیک است اگر باز (عذابم) ندهی

دوستت دارم اگر از همه نفرت داری
قصّه ی عشق بگویم تو (عتابم ) ندهی

+ حداقل یک یا چند بیت دیگر . چون همانطور که قبلاً هم نوشتم حداقل ابیات یک غزل ، پنج بیت است تا چهارده بیت .



و در نهایت اینکه :
کلماتی مثل :

ثواب / عتاب / کتاب / شراب / صواب : (به معنای نیکویی و خوبی و درستی ) / عذاب / جواب / خضاب / رُباب / حساب / کباب / گُلاب و ...


باهم همقافیه اند .


سلامت باشید و شاد

درود بزرگوار
بسیار زیبا بود

قلمتون سبز
به مهارتی شاعرانتان
هزاران درودباد

سلام و درود و عرض ادب
لطفاً با سرایش در گونه ی زیبای شعر سروش و قرار دادن سروش های زیبایتان در صفحه ی اصلی این پایگاه ادبی،
به گروه سروش سرایان بپیوندید و
در گسترش این گونه ی زیبا، مددکار باشید!

سروش هایی تقدیم تان:

زیرگونه های شعر سروش

قالب یا گونه ی شعری سروش به دلیل باز و انعطاف پذیر بودن زیاد خود و پذیرش شیوه های در پیوند با شعر سنتی و شعر نو، به شکل ها و زیرگونه های زیادی قابل کاربرد است، مانند سروش قافیه مند پایان کوتاه: باغبانا! هَرَس نمودن، به/ از تبرها، به دور بودن، به/ غزلی جنگلی شنودن، به/ شاخه ها را به مهر سودن، به/ قهر و کین، هراس آرد./ (علی سیاوشی)

سروش مسمطی کوتاه: هجر را انتظار می داند/ گرد ره را سوار می داند/ جبر گل را هَزار می داند/ غنچه ی بوسه در لبم پژمرد./ (شهاب‌الدین شجاع)

سروش مسمطی پیوسته (دارای چند بند با لَخت پایانی بدون قافیه): یکی از بندهای این زیرگونه از شعر سروش به عنوان نمونه: غم هجران، تمام خواهد شد/ نوبت التیام خواهد شد/ روزگاری به کام خواهد شد/ سحری را اگر قیام کنی./ (علی معصومی)

سروش دارای وزن آزاد: هر چه می گفتم از عشق، زبانت انکار می کرد/ بی جهت، چشمانت زبان انکار را تکرار می کرد/ وقتی از این زبانه ی آتش دلت استغفار می کرد/ دل رسوا/ همیشه/ بر دارِ تماشا است./ (حامی شریبی)

سروش پایان کوتاه بی قافیه: باشد! از شهر بی گل و بلبل/ باشد! از کوچه‌های بی لبخند!/ باشد! از خانه های بی ایمان/ ما گذشتیم./ (محمدعلی رضاپور)

سرایندگان شعر سروش

تعدادی از سرایندگان ایران، افغانستان و تاجیکستان به سرایش سروش، روی آورده اند که(به ترتیب حروف الفبا و از نام کوچک) عبارت اند از:

ایمان اسماعیلی (راجی) ،
حامی شریبی،
حبیب رضائی رازلیقی،
حیات الله پایانی،
سمیه خوشرو (شبنم)،
شهاب الدین شجاع (از تاجیکستان)، طارق خراسانی،
طاهره حسین زاده(کوهواره)،
عادله ملائکه یارا،
عبدالوارث قاسمیار(از افغانستان)،
عزیز سنگین(از تاجیکستان)،
علی سیاوشی،
علی معصومی،
عيسی غفوری شِبرِه
(در سروش های تبری یا مازندرانی)، محمد صدوقی،
محمد علی رضاپور (مهدی)،
میثم مرادی
و غیره.

سلام استاد گرجاسی ادیب عزیز و بزرگوار
دلنوشته زیبا و رسایی است
درودتان باد
روزگارتان به شادی