"به نام دادار مهرآفرین "
" سپندارمذگان " چیست؟
در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش ازمیلاد، یعنی حدودا دو هزار سال پیش از تولد ولنتاین ، میان آریائی ها روزی موسوم به روز عشق( سپندار مذگان یا اسفندار مذگان ) بوده است. این روز در تقویم زرتشتی مصادف است با پنجم اسفند ماه و در تقویم جدید ایرانی، که شش ماه اول سال سی و یک روز حساب میشود، شش روز به جلو آمده و دقیقا مصادف میشود با ۲۹ بهمن، یعنی چهار روز پس از روز ولنتاین فرنگی.
زرتشیان جشن سپندارمذ ( سپندار مذگان - روز زن و روز زمین ) را هرساله در پنجم اسفند ماه برگزار میکنند.
در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌‌کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به‌عنوان مثال روز اول " روز اهورامزدا "، روز دوم، روز بهمن (سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی " بهترین راستی و پاکی " که باز از صفات خداوند است ، روز چهارم شهریور یعنی " شاهی و فرمانروایی آرمانی " که خاص خداوند است و روز پنجم " سپندارمذ " بوده است.
" سپندار مذ " لقب کلی زمین است . یعنی گستراننده ؛ مقدس ؛ فروتن . زمین نماد عشق است چون با فروتنی ؛ تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ ایران باستان " سپندار مذ " را بعنوان نماد عشق می پنداشتند . پسوند " گان " هم به معنی " جشن " است ؛ و در نتیجه " سپندار مذگان " به معنی " جشن سپندارمذ " ( جشن روز زن و زمین ) است.
" سپندار مذگان " جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده ؛به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می کردند. جشن " سپندارمذگان " یا " اسفندگان " ؛ روز گرامیداشت زنان در ایران باستان بوده است.
در باور ایرانی مرد دارای قدرت مردانگی و تفکر و خردورزی بیشتری است ؛ در برابر آن زن نیز دارای مهرورزی ؛ عشق پاک ؛ پاکدامنی و ازخودگذشتگی فراوان تری است که هریک از این دو به تنهایی راه به جایی نبرده و حتی روند پویایی گیتی را هم به ایستایی می کشانند.
اگر مردان بدنه هواپیمای خوشبختی اند ؛ زنان موتور آن هستند که پیکره بی موتور و موتور بی بدنه هیچکدام به تنهایی به اوج سعادت نمی رسند ؛ بلکه ذره ای حرکت و جنبش هم برایشان ناممکن است.
اشو زرتشت خوشبختی بشر را وابسته به میزان دانش و خرد انسان می داند نه جنسیت و قومیت و رنگ و نژاد! و از دیدگاه وی همه انسانها " همه زنان و مردان " دارای حقوق برابرند. او دختران را در گزینش همسر آزاد شمرده و عشق پاک و دانش نیک را دو معیار اصلی می داند و خوشیختی همسران جوان را در زندگی زناشوئی در این می داند که هر یک بکوشند تا در راستی از دیگری پیشی جویند.
شوربختانه مردم برگزاری جشنها و مناسبتهای بیگانه را نشانه تمدن و فخر می دانند ؛ همه اسم " ولنتاین " را شنیده اند و مراسم آن را مانند سایر بیگانگان بجا می آورند ولی تابحال اسم " سپندارمذگان " به گوششان هم نخورده است.
ملت ایران از جمله ملتهایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است ؛ به مناسبتهای گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ ؛ نحوه زندگی ؛ خلق و خوی ؛ فلسفه حیات و کلا جهان بینی ایرانیان باستان است.
از آنجائیکه ما با فرهنگ باستانی خود ناآشناییم ؛ شکوه و زیبایی این فرهنگ با ما بیگانه شده است .
برای اینکه ملتی در تفکر عقیم شود ؛ باید هویت فرهنگی تاریخی را از او
گرفت. فرهنگ مهم ترین عامل در حیات ؛ رشد ؛ بالندگی یا نابودی
ملتهاست. هویت هر ملتی در تاریخ آن ملت نهاده شده است. اقوامی که در
تاریخ از جایگاه شامخی برخوردارند ؛ کسانی هستند که توانسته اند به
شیوه موثرتری ؛ خود و فرهنگ ؛ اسطوره های باستانی خود را معرفی
کنند و حیات خود را تا ارتفاع یک افسانه بالا ببرند. آنچه برای معاصرین
و آیندگان حائز اهمیت است ؛ عدد افراد یک ملت نیست ؛ بلکه ارزشی
است که آن ملت در ذخایر فرهنگی بشریت دارد.
شاید هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از 26 بهمن ( ولنتاین ) به
29 بهمن ( سپندارمذگان ایرانیان باستان ) منتقل کنیم.
الهی !
توفیقم ده که بیش از طلب همدردی ؛ همدردی کنم
بیش از آنکه مرا بفهمند ؛ دیگران را درک کنم
بیش از آنکه دوستم بدارند ؛ دوست بدارم
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است
که بخشیده می شویم
و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.
چنین بادا
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
بهروز عسکرزاده
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرشما بانوالهه 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
نرگس زند (آرامش)
سید هادی محمدی
حسن لطفی 
دانیال فریادی 
محمد فاضلی نژاد 
رسول دبیر (نافذ) 
