گناه عاشقی

گناه عاشقی

دل من باز شبی تنها شد
نفسم تنگ آمد و چشمم دریا شد
چشم شب انگار بارانی شد
عمق دریای دلم طوفانی شد
زیر لب زمزمه میکردم...
کاش میشد!کاش میشد!
میشد آری!که کنون تنها نباشم
زنده جسم و روح سرگردان نباشم
آری من آن شب و شبهای دگر تنها شدم
زنده دار شب یلداها شدم
همه شبها شدن یلدا به من
تا بیاید صبح و آن فردای من
حال گویم خدایا؟
من عاشق چه گناهی کردم؟
که بجز سوختن و ساختن و درد و فراق
صیدی از عشق نکردم همه جا تنها شدم