جمعه ۷ ارديبهشت
شعر دوبیتی
|
|
|
|
جهان بی‌حس انسان جان ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا شوریدگی حاصل بسازیم
بیا از عشق آب و گل بسازیم
درخت عشق ما قامت بلند است
بیا در شاخه اش منزل ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان تجرد:
سرِ جالیز، هر شب تا سحرگاه
ز درد بی زنی، هی میکشم آه
به یاد دلربایی در دل شب
چو بُز ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر چه اکنون به دلم غمگینم
لیک در صورت و حال شیرینم
غم از دل ببرد جلوه یار
هستیم را چو در او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختان و ردای پرنیانی!...خوشا آن که شمیم ِ مهربانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم بگیر ای روح بیکران
یادم بکن تو ای یار مهربان
ترسم ز رنج دوریت ز خویش
نزدیکتر شو و گرما بده ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درودی بیش بر یار دل افروز
که از یاری وی هر شب شده روز
سلامی بر تو ای هور پر ازنور
که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنازم بر امیدیه دیارم
گرامی مردمانش افتخارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه راحت موی مان جوگندمی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شد دل بریدی و به من تو سر نمی زنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما همه در بند رای او شدیم
این چنین او شیر و ما آهو شدیم
رای او شد مایه عشق و حیات
تا همه مهمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این اشک من است و غزه‌ی آزاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لباسِ هوم‌دلی دِ وَر نَکِردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کهکشانها اندر این عالم پی هم گشته اند
تا ز پی بذر بشر را کشته اند
بی شمار عالم پی عالم رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیرد آن که از دانش بداند دَرین دنیا، بدی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهاران آمده تا جان بگیریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق از دل چون بر آید کینه را پی میزنند
آب چون بر گل بجوشد جمله را تی میزنند
عشق آن اب حیات آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال نو شد خانه نو شد جامه نو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدای بخشش و روزی، خدای مهربان
ای خدای مهر و کیهان و زمین و آسمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همانی که دلم بند شده به دلِ او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید آمده و دل به دریا زده‌ایم
کسب گشته رها و رو به صحرا زده‌ایم
مرغان هوا گریه کنند بر احوال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قلب شکسته و بند بند شده
با عشق چنین یکسره پیوند شده
چون عشق برون شود همه کون ومکان
در هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپری شد همه عمرم که تو را بینم باز /دل فدا شد که ندانست و نمی‌داند راز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه ناباورانه تو را دوست دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای اهوی ختن به این باغ خوش آمدی
به این باغ پر از عطر و گلاب خوش آمدی
خوش بو و پرگل است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوبیتی داغ از قدرت الله حاجی پور
شکست آیینه ی بازار مادر
تو رفتی من شدم تکرار مادر
الا ای روشن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخــــراسفنـــد و بـــاز بوی بهــــــار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو ن هرم ته دوزخ بر چهره زند هر دم
جز اشک شرابی نیست تا کسر کند ماتم
گر خلد همی اید بر صور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد هزاران بی کس هر جا برده نا کس شده
نا کسی در بند فکر ناقص و بی حس شده
عشق از دل م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلی گم کرده روز شب طعنۀ باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عین و ذهن.دوبیتی فلسفی
عمل از پختگی در کار باشد
زهی بهتر ز قیل و قال باشد
عمل با علم چون همر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که افکند ه به ره نور حقش
چشم پوشد ربش از هر گنهش
مشکلی نیست که آسان نشود
چون که حق پرتو ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارها توبه شدو توبه شکستم
بعد بیچاره شدم غمزده گشتم
نور حق بر دل تاریک نتابد
روشنی بخش چو د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به افسونگری چشم تو عادت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون شعله ای افتاده بر خرمن
هردم زبانه می کشی درمن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنی شیدا تو بی پاو سری را
توداری نازنین این دلبری راه
کـــــــــجا آرام من باید بگیرم
که کردی رنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای یادازان عمر تلف کرده که بگذشت
ما خام شدیم و ز پسش پخته نگشتیم
از عاقبت کار پریشان شدم امرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق است مرا روی چو ماهت که ببینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیستی‌سامان‌عزیزم‌فال بابا‌رابگیری
من زپاافتاده‌ام ای‌کاش دستم‌رابگیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر نور اساس خلق سرمد صلوات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شد ای کاش که برگردی و تکرار شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ستم بر خود چرا کردی حذر کن
به شیطان درون خود نظر کن
زمان تنگ است و انجام آید آخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقی که در آن پر شود از ناله و خواهش
گمگشته شود در تن آن مهر و ستایش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شراب تلخ شیراز و با مرام ساده میخواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون بسی در بند جا و دم شدیم
در قفس پرواز و از خود کم شدیم
شه پر ما چیده شد در روزگار
این چنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز حد بگذشت مشتاقی، به جام باده‌ی باقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشان از دلبری دلبرتو داری☘️
دلم را برده ای در بر تو داری☘️
چه لبخندی؛چه خال دل نشینی☘️
برایم رنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را گاهی بهانه می کند دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گورستانی چشم براه یک تابوت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر از سودا برون آرو جهان را جور دیگر بین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیرانه سرم دل به ره عشق نهادم
بیمار نگشتم چو در این راه فتادم
عشق آمد و دل را به ره خویش
آو
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۸۵۰ پست فعال در ۶۱ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
مهدي حسنلو
منیژه قشقایی 
