تلقین

توی گلدان شیری بدنت
دستهایت دو شاخه نسرینند

صبح ها پیش از آنکه برخیزی
از لبانم ترانه می چینند

و لبم را که مز مزه کردم
وای بانو! چقدر شیرینند

می هراسم که از لبت گویم
بس که این قوم سست آیین اند

سعی دارم کمی جسور شوم
چشم هایم هنوز پایینند

شعر را از ابتدا باید
من بخوانم برایتان بانو

توی گلدان شیری بدنت
هیس!گفتی نگو که تلقینند…
—
پ.ن:وهم یا تلقین, عشق یا هر چیز دیگر
دلم برای دیدنت تنگ شده,همین.