این ابتدای صبح طلایی من است..

یا لطیف ارحم عبدک الضعیف

سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا در دانشگاه شعر ناب نقدی بنویسم

شعری پیش رو داریم از جناب دانیال فریادی که ان شاء الله چند سطری در خصوص آن خواهم نوشت.


🔴 هرچند در برخی اشعار تصاویر دستمالی شده اند و مخاطب و خواننده آن شگفتی لازم را از شعر دریافت نمی‌کند اما برخی شاعران از همین تصاویر تکراری به نحو احسن استفاده می‌کنند و زیبایی شعر حفظ میشود همین کاری که جناب فریادی انجام داده است.
قاعده ای هست به اسم( لوتول) LOTOL که می گوید تصاویر تکراری را جوری بازگو کن تا ذهن مخاطب فریب بخورد.

تصاویری مانند

نشستن بلبل بر شاخسار، زدن پروانه بر شیشه، ساعت فرض کردن خروس، صدای زنگوله ی رمه، بوی نان و….
از همین طیف تصاویر هستند. گفتنی است این تصاویر از فرکانس پایین شروع به سمت فرکانس های بالا در حرکت هستند.

همان قدر که ایجاد ارتباط میان اشیاء و پدیده ها در تازگی و اهمیت تصویر اهمیت دارد به همان میزان انتخاب ساختاری برای بیان این ارتباط ها نیز مهم است و چه بسا تصویری کهنه و تکراری با استفاده از ساختار زبانی تازه روحی تازه بپذیرد.

گاها این دستور زبان است که به مدد شاعر می آید و از طریق المان هایی نظیر بدل، منادا، روشنگر (ممیز)، صفت و قید در سمباده کاری های تصاویر به شاعر کمک
می کند.
این ساختارهای دستوری در کانون تصویرسازی واقع شده اند و تازگی و اهمیت برخی از تصاویر تا حد چشمگیری به ساختار ارائه آنها بستگی دارد.

جناب فریادی با استفاده از این تکنیک از موضوع های بسیار پیش و پا افتاده سناریوی جذاب خلق کرده است.
این شگرد علاوه بر ارتباط کلامی در پی ایجاد ارتباط تصویری با مخاطب است و هر چقدر پارامتر های اتصال این تصاویر با مخاطب قوی تر باشد پذیرش مخاطب برای تصویر در درجه ی بالایی قرار می گیرد.
و اصطلاح سازگاری تصویر با متن خصوصا در شعر سپید با این کار می‌تواند به حقیقت پیوند بخورد


برای جناب فریادی آرزوی موفقیت و بهروزی دارم.

یا حسین بن علی

سید هادی محمدی