عاطفه

درد دارددلی که در سینه ، جا نمیگیرد از سر اجبار.
میزند با زبان سرخش باز ، سر سبزش به سختی دیوار.


درد دارد دلی که بی تاب است . بی تحرک ، همیشه در خواب است.
دل افسرده را یکی باید ، آخر این غزل کند بیدار.

درد دارد رفاقت امروز ، درد خونین خنجری از پشت
دم مسعود کیمیایی گرم ، خوش به تصویر میکشید این کار.

درد دارد عجیب و بی درمان ، مثل سردرد مزمن میگرن.
دردی از جنس ام اس ازنوعی ، که نمی آیداندر این پندار.


درد نامحرمی به محرم ها ، درد تنها شدن در این تن ها.
درد واماندن از رفیقانی که زمانی شمارشان بسیار.


درد دارد سقوط خاطره ها از فراز تمامی آمال.
دوری از هرچه دوست میداری ، مثل محکوم پای چوبه دار.

درد دارد حقیقت جاری ، که کسی رو به من نمیگوید.
غربت خانگی شبیه کسی که ندارد اجازه گفتار.


درد دارد سکوت مادر ، درد. مثل درد خماری افیون.
مثل احساس تیزی شمشیر ، دست این قوم قاتل دیندار.


درد دارد سرودن یک شعر ، غزلی عاشقانه و طناز .
گفتن از بوسه بر دوچشمانی ، که ندیدم فقط ، فقط یک بار.


درد دارد حضور بسته تو ، درد دارد ظهور خسته من.
یک تلاقی میان چشمان یک نفر عاشق و یکی بیزار.
.
.
.
الف . م . شهرآشوب
17. آبان . 94 .
.
.