یوسف دل

همچو یعقوب زغمْ  یوسف دل بی تاب است
چشم دل در تب او هرشب وروز بی خواب است
 
آن سفر کرده از این گنبد و محراب توئی
دل ما در غم تو همچو دلی خوناب است
 
جاری است شعر نگاهت ،به دل  مردابم
 دل زخم خورده ی من زان نگهت سیراب است

 زلف خود را مپریش درشب مهتاب دلم
زانکه ان اختر زیبا که تویی نایاب است

 عاقبت یوسف دل از تب این تاب بسوخت
چشم یعقوب به ره ، در پی آن آفتاب است


16/7/1392/21:30