مشغولِ

زخم در خیابان خانومی می‌کند..
چقدر سپیدتون عالی بود عالی.. دو سه خط اول خیلی معمولی بود بعد یهووووو طوفانی شد..
عجیبن غریبااااا.. واقعنی عالی و با مفهوم
درود بر استاد سپیدسرای قهار.‌.
در پناه نور و عشق الهی باشید

درود شاعر عزیز
شهادت مظلومانه خادم الرضا ابراهیم رییسی ، هییت همراه و خدمه پرواز را به شما و همه مردم ایران تسلیت عرض میکنم

درود بزرگوار
بسیار زیباست و نافذ👏🌺🌺
قلمتان نویسا

درودبرشما جناب حسنلو عزیز
بسیارزیبا وتفکربرانگیزبود
افرین

سلام رفیق عزیزم مهدی جان حسنلو


شعری زیبا خواندم مخصوص قلم خودت

آفرین ها

بمانید به مهر و بسرایید

درود و عرض ادب ادیب ارجمند 🌺
قلمتون نویسا 🙏🙏

درود بر شما استاد حسنلوی بزرگوار 🌺💐🌺
سپید با شکوهی سرودید

هنوز در ابتدای یک جمله ایستاده ایم
....پایانی ندارد این کابوس !
آماده ام کنید تا راهی شوم
به پیشگاه چشمانش تا ذبح شوم

واقعا لذت بردم آفرین ها 🌺🌺🌺

درودوعرض ادب واحترام خدمت استاد عزیز
شعرتون رو از قبل سیو داشتم وچندین وچند بار خوندم وهر بار از خوندنش لذت میبرم وچقدر تلخ در عین زیبایست
در پناه حق سلامت وسعادتمند باشید

سلام و عرض احترام جناب استاد حسنلو عزیز
خواندنش لذت بخش است
دارای تامل و خاطره انگیز
«.....روسری هم چارقدهای قدیم
چنان موها را به صف می کرد
که آرزوی هر نظامی بود داشتن چنین نظمی !»

پاینده باشید و سربلند

درود بر جناب استاد حسنلو عزیز..
زیبا و زیبا و زیبا به دل نشست..

سلام مهدی جان
آقا عجب کاریه
خیلی دوست دارم برداشتمو راحع بهش بگم
مضمون و شکل کار هر دو قابل توجه هستن
با اجازه شما یک جستجوی مختصری بکنم که پرت و پلا نگم و مجددا خدمت برسم
عجب تاریخ و جغرافیایی داره شعر و نشانه های آشنا

درود جناب حسنلو
بسیار عالی و پر محتوا

درود به شما جناب حسنلو
بسیار بسیار زیبا
احسنت به شما

سلام و عرض ادب استاد و برادر بزرگترم مهدی جان
بلند بالا و با شکوه و البته
پر از زیبایی و ناگفته هاست

باید در مقابل خلاقیت و ذهن پویای جنابعالی سر تعظیم فرود آورد .

خودتون و شعراتون رو فوق العاده دوس دارم.
دستمریزاد 👏👏

سلام داداش گلم
خداقوت و دستمیزاد عزیز

یقین دارم یکی از بهترین آثارت رو میخوانم چقدر خوب نمادها رو انتخاب کردی و در خدمت شعر گرفتی تقریبا همه چی دارد ریشه یابی از گذشته تا به امروز پرده بر داشتن از حقیقتی که مدینه فاضله هر فطرت پاکی است
به یقین شعری بسیار غنی و پرباری رو سرودید و از آثار ماندگارتان خواهد بود
بی اغراق و یاوه گویی باید این قلم رو ستود🌷🌷🌷🌺🌺🌺

سلام مجدد مهدی جان و دوستان گرامی
در برداشت اول فکر کردم شعرتون در مصائب خاورمیانه سروده ولی با وجود میدان سرخ و اون تصویر معروف مرد و تانک ، اگر برداشتم درست باشه و شما میدان -تیان آن من- رو در ذهن داشتی ، اونوقت گستره کار میشه آسیا و چون پای رسانه هم به شعر باز هست شاید بشه گفت شعر اعتراضی به دیکتاتوری در همه عالم اعم از استالینی و شاهنشاهی و طالبانی و ... هست
این ماجرای رضا شاد و گوهر شاد و بازی که با کلمات کردین و امضای خود شما رو داره از نقاط قوت کار هست و عالیه
موضوع غنی لباسش خیلی قشننگ ببان شده واقعا هم غنی رو با لباسش میشناختیم
و بی بی گل ...
یادم رفت بگم که مضمون اصلی به نظر میاد که زن و زندگیست و توی بعضی از شرایط تمامیت خواه ستم مضاعفی که تحمل میشه
یکی از قله های شعرتون موضوع خودکشی و پرتاب کردن از بلندی است و به زیبایی نقد کردین این ادعا رو
در مورد ابتدا و انتهای کویری شعر باید بیشتر دانست

زنده باشید

درود و عرض ادب و احترام
بسیار عالی

لذت بردم از خواندن
سلامت و نویسا بمانید
🌸🌸🌸🌸🌸

درود زیبا بود

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

درود بر اندیشه و احساس زیبایتان

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

درود

اگرچه ظاهراً تورّقی است در تاریخ و برخی جوامع ـ اینجا و آنجا ـ امّا شاعر از نقش یا اثر و مسیر و هدفِ خود غافل نمانده است.
با این حال، به گمانم شعر می‌توانست در صورت و مضمون مرتّب‌تر و شسته‌رفته‌تر ارائه شود.

بهره و لذّت بردم؛ سپاس.
کلکتان نویساتر

سلام مهدی جان
ببخشید که من دخالت میکنم و حتما اگه توضیحی لازم باشه جناب عسکرزاده عزیز مرقوم میکنند
ولی من واقعا از واژه ظاهرا برداشت بدی نکردم و با توجه به توضیح بعدش به نظرم یک واژه مثبت بود

به این معنی که شما از ابزار وقایع تاریخی برای ببان چیزی که در ذهن داشتین استفاده کردین

از هر دو بزرگوار عذر میخوام اگه وارد بحث شدم
ولی فکر کردم که سوتفاهمی شکل گرفته

یه چیز جالب هم بهت بگم
این اشتباه من در مورد میدان سرخ و قضاباش احتماالا باعث انبساط خااطر شما شده
یعنی پندار ادم ببین میتونه چقدر بیراهه بره و دلایلی هم برای پشتیبانی ازش داشته باشه
من سرخ رو ا دوگاه شرق فرض کردم و اون سر و حلقه رو عکس مائو در میدان کذایی و بعد رفتم سرچیدم دیدم که در عکسهای موجود از میدان یه دروازه زیر عکس هست که میتونه به معنی خلقه باشه
البت واژه خطبه یه مسئله بود ولی اون نظم رو که اشاره کردی باعث شد فکر کنم منظور نظم های مثلا استالینی یا دقیقتر اون اتو کشیدگی شرق دور مثلا رژه های کره شمالی یا همین کشور دوست ودبرادر
چین منظور بوده
نگو شما دیگه اونقدری دور نرفتی و منظور جد نورالدبن بوده و حلفه هم حلقه طناب دار
ادم شیر خام خورده اینه دیگه
خیلی مخلصیم

اخه چه زخمی به تو زدم
برادر فدات بشم یه موقع هایی ادم حسش نداره وقتش نداره
یا با کار ارتباط نمی گیره
بی خیال اما در مورد جواب واقعا وقت نبود حوصله می کردی حتمن پاسخ میزاشتم

من کی گفتم لیست سیاه
اصلا تو چرا گذاشتی

سلام
اینکه بفرمایید ممنون
ولی بهتر نیست این پند واندرز ها در مورد خودتون قبول کنی خودت نقد پذیری اقا اینکه شعر من در چه سطحی من متوجه هستم ای کاش تو هم متوجه می بودی جلسه بعد کدوم جلسه
شاید این اخرین شعری باشه که من منتشر کردم
برادر من خدا خودت و بچه هات نگه دار کار خوبی کردی اره گفتم حق باتو چون نمیزاشتی من هم کاملا شفاف می نوشتم شاید ...
حالا شب بخیر
محمد عزیز هم دوست من اینجور نیست که واقعا بخواد پا رو حق بزاره
پسر آزاده ای همین دوستش دارم اینکه در جهت باد نمی وزه خیلی ارزش مند من به نظرم میرسه بجای بحث های الکی اگه حرفی هست کاملن علمی مستدل بنویس اگه نه شورش نکن به اندازه کافی بی مزه است
متاسفانه خیلی وقت یه بحث جدی ندیدم در مورد این همه شعر همش تعارف تعارف
یا مثل شما شلوغ بازی و هیاهو
برادر بزرگتر منی بخدا اینا شخصی نیست هر موردی هستش نظرم در مورد نوشته هات
من شاید شعرم خوب نباشه اما حداقل یه سطری درش پیدا میشه که حرف داره تازه است تصویر داره
باقی هم بقایت شبت هم بخیر 🌹

سلام به همگی
والا من اهل تعارفمم نه اهل بده بستون خیلی وقتها هم راجع به زبان شعری مهدی با خودش حرف زدم
شاید من مخالف چنین شکل انشایی باشم ولی دلیل بر ضعیف بودنش نیست
با هر دوستی هم که علاقمنده راجع به این چنین روش نوشتاری حرف بزنه حاضرم چه آنلاین چه حضوری اگه شرایطش بود بحث و مناظره کنم
کاریم به دستور و قواعد ندارم فقط شعر از شاعرای گمنام و خوشنام میارم که حداقل چندتایی به این نقش و نگار شعر سرودن
درضمن من اگر کل وقایع شعری اثر مهدی خط به خط ننوشتم چون نخواستم مزه اش بپره همه چی رو بشه
ولی همینکه کلی خط داستانی و تو یه ظرف بریزی فکر نکنم از عهده ی هرکسی بربیاد
حتی سوالم در مورد این همه تلمیح و ارجاع پرسیدم
که بنظرم شیرین تر این بود که پیرامون همان سوال بحث و گفت و گو میکردیم که خوشه چین علمی مطالب رد و بدل شده میشدیم

و با هزاران دلیل ادبی و غیرادبی هم میتونم ثابت کنم مهدی یکی از بهترین سپیدسراهاست
راجع این مسئله هم هر عزیزی خواست حرف میزنیم

درود جناب حسنلو بزرگوار
آنچه که خواندم بسیار زیبا بود و همین ما را بس

سلام
خیلی عالی بود شعرت
دوست خوب من

سلام داش مهدی
منتظر بودم روزی در جایی خدمت برسم اما کمتر این سعادت دست می داد و حالا که آمدم هم از اینکه شمایل کامنت ها و کامنت نویسان ، کما فی السابق بر همان مدار پیشین است، دلم سرد شد . یعنی یا صفر یا صد هستیم و نمی دانم چه زمان این کدورتهای یهویی و این مجادلات بی انتها ، به انتها خواهند رسید ؟؟
..
از این مباحث که بگذریم خواستم بگویم که شعر شما از چند جهت قابلیت بررسی بیشتر و واکاوی دارد :

۱- استفاده از متلک های ادبی به جای کنایه

این که قدرت شعر در ایران از قدرت فلسفه و مذهب بیشتر است ، شکی نیست . چون بارها همه دیده و شنیده ایم که برای مبرهن کردن یک ادعا ، به جای استنتاج های عقلی از شعر کمک گرفته ایم که مثلا شاعر فرموده " دست از مس وجود چو مردان ره بشوی / تا کیمیای عشق بی‌بیابی و زر شوی " و همین بیت کافی ست که سالک را مجاب کند که پی منظور سراینده را بگیرد . بی آنکه بپرسد اصلا چرا باید دست از وجود خود بشویم؟ و چه دلیلی ست که وجود من نوعی مس است و آن مطلوب شما ، طلا ؟
به همین جهت داستان‌ها و روایات این شعر نیز ، تابع نگاه شاعر هستند و خواننده ی مطلب نیز تلنگر می خورد و بر خود نهیب که شاید حق با این‌کلمات است. و این در واقع جبر و قهر شعر است که به یک قضیه تقدس می بخشد و به قضیه ای دیگر ... و شاعر این شعر نیز هم در نگاه اعم به جادوی شعر مؤمن است و هم در نگاه اخص ، از قدرت قلم خود باخبر .

۲- رسانه ستیزی

شعر نگاهی هجومی و پرخاشگر دارد به موضوعات خبری . و آنها را نه واقعیت امر ، که باژگونگی واقعه می پندارد . به همین جهت مخاطب حتا افراطی تربن آنها نیز ولو اندکی مجاب می شود که رسانه های خودی را وانهاده و در اخبار صادره از طرف مقابل نیز تدقیق نماید که نکند اصلا آنها راست می گویند



۳_ اختلاط دیدگاه

اگرچه ممکن است شاعر این صفحه خود دیدگاهی مختص داشته باشد . اما شعر او هرگونه برداشتی را ممکن می سازد . یعنی می توان مدعی شد که شعر مخالف ادعای فلان جناح است و همزمان نیز می توان مدعی توافق شاعر با همان جناح شد . به زعم نگارنده ، قصد شاعر حداقل در ناخودآگاه خود این بوده که ما را نه به خود قضایا و مرزبندی ها، که به نکته ای در ورای آنها رهنمون سازد

۴_ طنزی به نام دیالکتیک

شاعر می داند که به هرحال تاریخ و جامعه آبشخور تغییرات هستند و همواره تز و آنتی تز ، در حال تزویج و تبدیل و تغییر همند تا صورت سنتز را شکل دهند . این خوراک فیلسوف است برای شرح چیستی و چرایی تغییرات . اما شاعر با زبانی مکنی می گوید : " خوب که چی ؟ " و دقیقا همین‌جاست که برخلاف دیدگاه افلاطون که شعر را کپی و تقلیدی از کائنات می دانست، شعر از فلسفه پیشی گرفته و بر خود کائنات خروج می کند . ارسطو معتقد بود که شعر " ایده آلیزه کردن امور است " اما این شعر هیچ ایده آلی ندارد ، چون خود منتقد سرسخت ایده آل هاست و می داند که هیچ ارزشی پایدار نخواهد ماند . به همین جهت است که غنی ( در هر دو معنای خبری و لغوی اش ) خود برهنه ست و باقی قصه ....


....
اما با نگاه جناب استاد عسکرزاده نیز موافقم . مهدی ما کافی ست نگاهی فقط به چیدمان خطوط و علائم سجاوندی شعرش بیندازد تا متوجه شود ، که چگونه شعری را بدین فربهی و طنازی ، لباس شلخته و کهنه پوشانده و در حق کلماتش اجحاف کرده است !

به امید دیدار تا ..... خدا می داند کی و کجا
دوستدار تو : مانا

سلام واحترام جناب حسنلو ارجمند
شعر زیبایی سرودید و خواندم
موفق باشید

سلام بانو
خدا بنده خیلی خوش آمدید
ممنون از حضورتان و لطفی که شعر داشتین
در پناه باران بهاری باشید

باز سلام
یادداشت نخست را فشرده نوشتم و به یادداشت نامنتظر، غیرمنطقی و ناسزای شما هم مشروحاً پاسخ ندادم تا درازگویی نشود بلکه پیشنهاد کردم که با دوست یا آشنایی سخن‌شناس مشورت کنید تا از اشتباه درآیید. امّا شما چنان نکرده و همان روش نادرست را در یادداشت اخیرتان دنبال کرده‌اید؛ علی‌رغم آنکه نوشته‌اید: «دوست ندارم سخن به درازا بمشد [بکشد]». به گفتۀ تنکابنی‌ها: گبْ گبْ زانه [gab gab zânǝ(ǝ̄)] یعنی: سخنْ سخنْ می‌زاید. اینک آن پاسخ مشروح:
یادداشتم این بود:
«درود
اگرچه ظاهراً تورّقی است در تاریخ و برخی جوامع ـ اینجا و آنجا ـ امّا شاعر از نقش یا اثر و مسیر و هدفِ خود غافل نمانده است. با این حال، به گمانم شعر می‌توانست در صورت و مضمون مرتّب‌تر و شسته‌رفته‌تر ارائه شود. بهره و لذّت بردم؛ سپاس. کلکتان نویساتر».
هیچ سخن‌شناسِ منصفی نمی‌تواند پاسخ شما به آن یادداشت را، دست‌کم، سزاوار و منطقی بداند زیرا در پاسخ آن یادداشت نوشته‌اید:
«البته جناب عسگرزاده اولن خیلی خوش اومدید و خوشحالم اینکه نظر صریحتون بیان کردید و اینکه چرا ناقص خوب قبول کن جفاست به شعر و صفحه من (اینکه ظاهرا) یعنی چی
نه اتفاقا خیلی دقیق تورقی در امروز جامعه ام زدم و جاهایی از تاریخ هم برا نمونه اوردم که نتایجش برا همه ما روشن شما ولی چرا قبول نمی کنیم من ستودم شهید شیخ فضل الله زیر بیرق تزار نرفت و بالای چارپایه رفت و در عین حال...
من خودکشی دختر خانم پارسالی و روایتش جدی نگرفتم و قبول نداشتم
و خیلی حرفهای دیگه...»!
*
1_ در یادداشت قبلی هم نوشتم که اگرچه یادداشتم موجز است، «ناقص» نیست.
2_ نوشته‌اید: «... (اینکه ظاهرا) یعنی چی» و در پاسخ دوم هم به همین کلمه (ظاهراً) اشاره کرده‌اید.
پاسخ: کلمۀ «ظاهراً» در یادداشتم هیچ تناقضی ندارد با: «... امّا شاعر از نقش یا اثر و مسیر و هدفِ خود غافل نمانده است.» (↓بخش الف از ردیف سوم).
3_ و نوشته‌اید:
«نه اتفاقاً خیلی دقیق تورقی در امروز جامعه‌ام زده‌ام...»؟!
پاسخ:
الف) آن «تورّق» درک و در آن یادداشت درج شده است و هیچ سخنی دربارۀ مثلاً به گفتۀ شما «دقیق» بودن یا نبودن آن هم در یادداشتم نیامده است امّا علی‌القاعده «تورّق» نه می‌تواند «دقیق» باشد و نه در ذات خود و به تنهایی ’شعر‘ شمرده می‌شود. به همین سبب در دنبالۀ سخن آمده است که:
«... شاعر از نقش یا اثر و مسیر و هدفِ خود غافل نمانده است».
متأسّفانه شما متوجّه نشده‌اید که این دنباله در واقع هستۀ آن جملۀ مرکّبی است که اصلاً بار منفی ندارد. درک شما از جمله نادرست و اشتباه است.
شما از کلمۀ «ظاهراً» و نقش آن در اینجا برداشتی اشتباه دارید چنانکه گویی کلمات «اگرچه» و «امّا...» را ندیده‌‌اید. در نتیجۀ همین اشتباه، در مخالفت بی‌اساس با آن، کلمۀ «دقیق» را (باز به اشتباه) ذکر کرده‌اید. تورّق اصلاً دقیق نیست.
ب) سخنی دربارۀ «امروز» یا «دیروز» و یا هر بازۀ زمانی دیگر در آن یادداشت نیست. بر این اساس، این بخش از جملۀ شما (یعنی «امروز») هم نه ربطی به یادداشتم دارد و نه تناقضی را نشان می‌دهد ولی توضیحی در این باره در ردیف 8 همین یادداشت آمده است.
4_ نوشته‌اید: «... و جاهایی از تاریخ هم برا نمونه اوردم که نتایجش برا همه ما روشن شما ولی چرا قبول نمی کنیم...»!
پاسخ: چه چیزی را باید قبول می‌کردم که نکرده‌ام؟!
آن به‌زعم شما «نتایج روشن برای همه» ربطی به یادداشتم ندارد؛ حالا بگذریم که اصلاً هم روشن نیست.
5_ نوشته‌اید: «... من ستودم شهید شیخ فضل الله زیر بیرق تزار نرفت و بالای چارپایه رفت...»
پاسخ: خوشا بحال شما! خُب؟! که چه؟!
جناب حسنلو!
شما مختارید که آن شیخ (فضل‌الله نوری) یا هرکس و ناکس دیگر را به هر دلیل واقعی یا غیرواقع و یا جز آن بستایید یا نه، ولی این خواست یا ارادۀ شما به من و یادداشتم ربطی ندارد.
6_ باز آن یادداشتم چه ربطی دارد به این که مثلاً شما بنویسید:
«من خودکشی دختر خانم پارسالی و روایتش جدی نگرفتم و قبول نداشتم»؟!
کدام «دختر خانم پارسالی»؟ کدام روایت؟...
جناب حسنلو!
اصلاً این که شما چنان چیزی را «جدّی» بگیرید یا نه و «قبول» داشته‌ باشید یا نه، ربطی به من و یادداشتم ندارد. خلط مبحث + مغلطه کرده‌اید.
7_ نوشته‌اید:
«شما که جز شعر کلاسیک و قالب کار و یه هجا کم و زیاد کاری به شعرهای دیگه ندارید من میدونم که آدم بسیار فهمیده و مطلعی هستی ولی چرا به این شکل نظر گذاشتی با شروع.... کلمه ظاهرا به جور جدی نگرفتن و کوچک شمردن کار خواستی بگی ...» [؟!]
پاسخ:
اول: قرار نیست که هر کس با هر شعر یا مکتوبی کار داشته باشد. وزن‌شناسی یا به تعبیر شما «یه هجا کم و زیاد» از ارکان شعر کلاسیک و نیمایی است...
دوم: اگرچه پیشتر هم دربارۀ کلمۀ «ظاهراً» نوشته شد (↑ ردیف‌های 2 و 3)، اضافه می‌شود: گمان نمی‌کنم که استنباط هیچ سخن‌شناسی از کلمۀ «ظاهراً» در یادداشتم مانند استنباط شما از آن باشد (مثل «جدی نگرفتن و کوچک شمردن کار»...). چنین استنباطی بی‌پایه است زیرا شما با نادیده گرفتنِ «اگرچه» که پیش از «ظاهراً» آمده + «امّا...» و نیز با عدم درک نقش این کلمات در آن جمله به استنباط و نتیجۀ اشتباه رسیده یعنی بیراهه رفته‌اید. پیشتر نوشتم که اگر به بی‌پایه بودن استنباط خود در آن باره باور ندارید، زحمتی به خود بدهید و از دوستان یا آشنایان سخن‌شناس بپرسید ولی گوش نکردید.
*
و مواردی دربارۀ یادداشت اخیرتان:
8ـ در یادداشت اخیر نوشته‌اید: «اگه از تزار بحث میشه مربوط به شیخ فضل الله پس اینجا انجا نیست...»
پاسخ:
درست است آنجا که صحبت از «تزار» شده است به واقعه‌ای اینجایی، یعنی اعدام شیخ فضل‌الله به وسیلۀ مشروطه‌خواهان... اشاره دارد ولی وقتی از «غنی + کابل + طالبان» می‌گویید به افغانستانی اشاره کرده‌اید که امروزه «آنجا»ست نه اینجا. بلندی‌های جولان هم از «اینجا» بیرون است هرچند که برخی از جهاتی به اینجا ربطش دهند.
پس «اینجا آنجا» که در یادداشتم آمده درست و دقیق است.
9ـ و باز در یادداشت اخیر نوشته‌اید: «... این کامنت دوم شماست که در انتهای پیامها صحبتهات می کنی بدون دادن وقت یا خواندن جواب»!
پاسخ:
الف) اگرچه واقعاً برایم روشن نیست که دقیقاً منظورتان چیست ولی چنین می‌توان برداشت کرد که مثلاً یادداشت دوم من در «انتهای پیامها» گذاشته شده که چنین نبوده بلکه درست در پاسخ به یادداشت شما و دقیقاً در جای خود ارسال شده است.
ب) «بدون دادن وقت یا خواندن جواب» یعنی چه؟ یعنی من باید به شما «وقت» می‌دادم و نداده‌ام و...؟!
10ـ نوشته شده: «عرض اصلی من این وقتی ورود می کنید بصورت کامل وجامع یا لز خیرش بگذر به یه چمله کلیشه ای بسنده کردن البته من به شاگردی شما بزرگان افتخار می کنم...»
(خداوکیلی یک فکری به حال این نثرتان و غلط‌های املایی هم بکنید لطفاً؛ که باید با رمل و اسطرلاب از آن سر درآورد...)
پاسخ: زمانی که شعری در سایت گذاشته شود که نظردهی و نقد هم در آن صفحه آزاد باشد، دیگر خودِ شاعر نمی‌تواند چهارچوب یادداشت‌های خوانندگان را تعیین کند. خواننده صاحب‌اختیار است که بیاید و بخواند و یادداشتی بنویسد یا نه؛ اگر نظرش را بنویسد فشرده باشد یا مشروح و یا کوتاه باشد یا دراز و الی انتها.
پس، این «عرض [فرمایش] اصلی» شما هم بر پایۀ درستی استوار نیست یعنی از اختیار و سلیقۀ شاعر بیرون است.
(کپی یادداشت را این پایین هم گذاشتم تا مثل دفعۀ پیش گله نفرمایید که: «... این کامنت دوم شماست که در انتهای پیامها صحبتهات می کنی بدون دادن وقت یا خواندن جواب».)
والسّلام

تمام و کمال خوندم و حق بهتون میدم
بابت اشتباهاتم از محضرتان عذر خواهم
هیچ توجیح ودلیلی ندارم حق کاملا باشماست
آزادید برای نظر گذاشتن چه بلند چه کوتاه چه مثبت و چه منفی
من تضور دیگری داشتم از نوشتن این همه
متاسفانه این مغلطه که فرمودید کاملن درست
من وقتی از طالبان گفتم مربوط به انجاست حق با شماست چه دیگر می توانم گفت
من از جولان صحبت می کنم برای جغرافیا ی کشوری دیگر هست! من وقتی از اتفاق پارسال دختر خانمی گفتم بله حق با شماست کی کی و کجا واقعا یعنی چه
و کلن این شعر گم شد کاش این همه انرژی به تحلیل شعر می گذاشتید یا شعر دیگه ای
حیف نبود به وقت عزیز بخاطر یه کلمه
هزار کلمه برای تایید بیاد یا هر چیزی
من عرضم این بود دوستانی نوع نقدشان به گونه ای هست که به درد شعر کلاسیک می خوره و واقعا در مورد سپید که می نویسند به صحرای ....می زنند
نمیشه اسم برد نقد دو شعر سپید متفاوت حتی به سختی یه سطر مشترک بشه به دو شعر اورد
همین طور که سپید هر شعری فرم خودش داره همینطور نقد خودش داره هر منتقد و مخاطبی نقد ونظر خودش داره
این فقط به گفتن نیست باید به این درجه از اعتقاد و فهم بر سیم
اقای عسگر زاده در پناه حق باشد و بسرایید به عشق و محبت 🙏