يکشنبه ۹ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ آرامش درون شاعر افسانه احمدی ( پونه )
|
|
|
|
گویند که شیراز تمنای بهار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصد دل کندن ندارم از تو امّا بی وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنگامهٔ رفتن شد او قصدِ پریدن داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران که می بارد به سمت در شتابان می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم قدری بگیرم از دلم غمها و درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بند دل را چشم زیبایت به منزل می کشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه گم کرده و در وقت پگاه آمده ای !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تمام است و دل پیر فلک برنا شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من صیدم و دام و دانه هایش با تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هم بلد بودم بگویم جان دل امّا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گم شده ام در خودم از من اثری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر عشق کسی یک نگهِ هیز نکردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تا به سحر به یاد تو بیدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز رو به قلبم گفتم چه بی خیالی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عهد کردم نکنم شکوهٔ این جانی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هنوزم با تو باران را نرقصیدم کجا رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالم اصلا خوب نیست افتاده ام از های و هو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده طی شد عمرمان در وادیِ بیهودگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینجا مانده ام در انتظارت روی برگردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمامِ بی گناهی ، مرگ میخواهد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینکه دلتنگِ تو و رویت شوم نرمال نیست ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند روزی است که از حال دلت بی خبرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر خوابِ خود درمیزنی تا ظلمتت را بشکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ریتمِ آهنگی که اسمش را نمیدانی بلندم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم امشب شانه ات را دوست دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب از جامِ وجودت بر همه وجدان بده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شام قدر است و به قدر کرمت محتاجم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب میان خواب من پا میگذاری بی جهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که دیدم صد بلا از عشق آمد بر سرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بی تو شبی یک دم ، آرام نیاساید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد بهار امّا دلی شاد و لبی خندان نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تبار عاشقی ، تویی تمامِ باورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین لحظهٔ دیدار تو را یادم هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخت من با پای خود این راه را پیموده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سین اول ، سیرتی زیبا و قلبی مهربان
عید یعنی آرزویت صلح باشد در جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همانم که شدم پای دلت قربانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام امسال امّا من ، تمامش را بد آوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حوصله کن که بشنوی باقیِ این ترانه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پونهٔ خشکیده جویبار میخواهد چکار؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همانم که دلم را به تو آسان دادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلدم تکیه کنم باز به دیوار دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش می شود با دیدنت احوالِ من امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسوزد ریشهٔ عشقی که پر پیمانه از درد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک وارثم از نسلِ مظلومیّتِ هابیل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن یار که هر شب پیِ آزار دلم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر می کردم نباشم بی قرارم می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا به من یک جرعه خوشبختی بدهکار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای فتح آغوشت مدارا می کنم هر شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تنهایی و رسوایی قلبم نمی خندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه دلت شکسته بودم ، نه به حرمتم نشستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادت آمد در سرم چشمان خود تر کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد خود را هر کسی یک جور درمان می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دلم یک بارِ دیگر بی وفا دیدار کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خودت یک باغ از گلهای یاس آورده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز روز رفتنت آمد دلم پر می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیر من و توست که حاشا شدنی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دلم بد شدی و، باز دعایم کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچ کردم که بگیرم سرِ خود آوارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شروع عشقمان را با تو یک پرواز می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرابم ، بی هدف ، حال دلم بی سازه می ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل آن دیوانه که از عالمی محروم بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقدْر از دردت ، به جان آمد لبِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بستر دردم تهی از شادی و شور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آمد صحبت از عشقی فروزان کرد ورفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محرمی نیست وگرنه که خبر بسیار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تابی ام امشب شده هم نالهٔ باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان این همه ارثت تفنگت نیستم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در ضمیر غربت و بی همدمی جا مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید امشب آتش عشقی دوباره پا کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صداقت های ایرانم فریب افتاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قلب گرفتار و ضعیف ای دلِ ناشی !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاک زمین درگیر یک جنگ روانی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رسم دوستی امشب مرا حرمت گزاری کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نوای ساز و سوزِ تار شعر آمد پدید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نگاهم بهترینی ، آخرین آرامشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانده بودم متظر درصندلی ایستگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مارا چ به آزادی ، وقتی قفست دنیاست
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۲۳ پست فعال در ۳ صفحه |
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
جواد کاظمی نیک 
