شاه و گدا ندارد عشق

درود بانو
زیبا و جالب بود

درود بر شما گرامی شاعر ارجمند
خواندم از زلال طبع لطیف و قلم فاخرتان سروده‌ای زیبا

مانا باشید و سبز

درود بر شما

کو به کو دنبـال او ، آواره می گردد ولی ؛
در دو چشم کورِ خود معشوقه پنهان می کند
درود فراوان بر شما
لذت بردم

درود بر شما بانو احمدی بزرگوار 🌺🌺🌷

درد خود را هر کسی یک جور درمان می کند
عاشق اما ،حال خود را سخت طوفان می کند
درود و آفرین شاعر اصیل🌹
غزل بسیار منسجم و پرمعنایی‌ست  🌹
شاعر در مصرع آغاز از درد سخن می‌گوید و تلاش یک انسان عادی برای درمان درد خود، و در مصرع دوم مسئله‌ی تفاوت میان یک انسان عادی و یک انسان عاشق رو در مواجهه با درد مطرح می‌کند و تا انتهای غزل بر همین روال پیش می‌رود و بر این تاکید می‌کند که رفتارهای عاشق که برخاسته از نگرانی‌های عاشقانه است، نه تنها درد او را درمان نمی‌کند و تسکین‌نمی‌دهد، بلکه بر درد عاشق می‌افزاید.
در انتهای شعر، شاعر به قدرت استثنایی و گسترده‌ی عشق می‌بالد و تحسینش می‌کند. زیرا می‌تواند کنش‌های متفاوت و حتی متضاد داشته باشد: هم کور می‌کند، هم بینا می‌کند!
و حتی معیارها و تعلقات دنیایی(مثل شاه و گدا بودن، که کنایه از غنی و فقیر یا قوی و ضعیف یا حتی زیبا و زشت بودن است) را زیر سوال می‌برد. گویا عشق، منطق دیگری غیر از منطق عقلی و عادی زندگی روزمره دارد.

عشق،
تنها رودخانه‌ایست
که جاذبه‌ی زمین را زیر سوال می‌برد.
(چهل قطره_ م. فریاد)

سپاس برای این غزل ژرف🌹
تندرست و شاد باشید🌹

درود برشما شاعر ارجمند

زیبا وبسیار عالی بود