بی دل

اگر تو چـاره نـداری کـه بـا تو پیـوستم

بنشکنی دل من تا در این جهان هستم

درخت سبـز وفـا آفـت اَلَـم بـرداشـت

عجب که در پی آنم چرا دلت خستم ؟

بگیر شـهـر وجودم ، تو قاهری شاها !

به تیر و خمّ کمندت قسم دلم دستم

اگر بسوی من آیی و دل به کف مانی

رها کنم همه جز تو ، به هرچه دل بستم

بیا به نزد من و دل به دل بده شاید

که دل اگرچه ندارم ، ولی به تن هستم