شعر زلال!

هدیه ای به ابوالفضل دادا

قلم در دست

تا بنویسم شعر زلال

شعر سپید کوچه ی شعر ناب

شرمنده از آن نسنجیده حرفی که گفته ام

باید سکوت می کردم و نکردم

آهسته آمدم پایین

ازقله ی غرور

همین جا

حالا بگو

بگو چه کنم استاد

تو با جوانی و من با همه پیری

گشتم مرید خاطرات ِ تو ای مرد روزگار

این قالب زلال تو چه زیباست

آن را برای شعر « کوردی »

به کار بسته ام

دست مریزاد!

حالا بگو

بگو که چند می گیرم

آیا در امتحان تو قبول خواهم شد

ما را رفوزه نکنی

حواس ات باشد

استاد!

            ***