بامن بمان....

با من بمان....
بامن بمان که برای ایستادن روبه قبله ات
از کودکانه ها به غلظت پیری رسیده ام

هر رکعت این ترانه ی عاشقانه را
بر سجده ی ِاشکهای تمنا سروده ام

تطهیرِ جان بی وضوی ِ نگاهت مرا چه سود ?
از چشمهای ِخمارت به نوای ِ اذان رسیده ام

هر پیچکِ شهرِ قنوتم به سمتِ توست
از آفتابِ خیالت به آسمانِ دعا رسیده ام

ای نوبرانه ی ِشیرینِ باغ ِعمر
باذکرِ یادِ تو به رویشِ اشعارم رسیده ام

هانیه.چ