نازم کن

خسته ام آغوش خود را باز کن
گیسوانم را به نرمی ناز کن
نغمه ای زیبا برایم ساز کن
در فضای شعر من پرواز کن
آخر اینجا بی تو جان خواهم سپرد

با خیالت عشق بازی می کنم
بودنت را صحنه سازی می کنم
دل پر از حسّی مجازی می کنم
این چنین عاشق نوازی می کنم
ره نخواهم بی تو تا آغــــــــــاز بُرد

چون تو باشی خستگی دَر می رود
لحظه های عمر بهتر می رود
بی تو صبر و طاقتم سر می رود
بر دلم یک باره خنجر می رود
در جوانی از غمت خواهم فِســـــرد

می شود فکری به حال من کنی
با حضورت خانه را روشن کنی
رخت خوشبختی مرا بر تن کنی
باده ای در ساغر این زن کنی
روزهای مانده را خواهم شمـــــرد...
میـــــنو.م
اردیبهشت ۹٤

قالب مرڪّب