الفبای زبان بلوچی ؛شعربلوچی وفارسی (27)ایوب ایوبی

201)افکار بِکْر یاران بر قلب خود فزون کن*

بی علم وبی سوادی از یار خود برون کن

202) در این جهان فانی باشیم؛چون مکمّل*

هم عشق وهم صداقت یابیم چون دو هم دل

203)باشی تو مرد دانا با بهترین خصایص*

وقتی کنی حفاظت از یار پُر نقایص

204)با این هنر هماره؛ انسان چو گـُـل بسازی

هم نفـْس خود بسازی هم کـَس؛ تو می نوازی

205)اهداف دور و والا یک حُسْن بر خیال است*

انسان سُست همّت؛ پیوسته در زوال است

 206)در رزم گر بجنبی بعدش ظفر بیاید*

وین کار عشق ومستی باشد چنین شاید

بلوچی:

      ایران یعنی  وَطــــــــــــــــــــن

1) وطن رۏچِـن وطن ماهِـن خدایا * وطن نازُکْ تَـوارڃ بو پَـه ما را

2) وطنْ آرامِشَـئ جاهِـنْ پَه مـردانْ *تَنَکْ چَمّڃـنْ لـَبڃ داری پـَه مَـردان

3) عجب وَشـَّـنْ تَهی لِمْبوتَهی مَچّ *مَنی فَـرْشَـن تَهی کۏه وتَهی کـَچّ

4) تَهی نـۏد و تَهی جَمْبَـرتَـهی ساز *کجا کِـلـَّن مَنا راحت تَهی ناز

5) دِلـَئ یادان کـَـدڃـن چُـکـَّـئ پَه دَنْتانْ *مَنی عِـشْکا کـَـدی سِنْدَئ گـۏن لُـنْــ̈طانْ

6)گـَنۏکِـنْ دلْ پَما نَرْمڃـنْ کـَپۏتان *پَه بِچْکـَـنْدان پَما سبزڃـن بَـرۏتان

7) مَنی جنّت هـَما هُـشْکڃن دِرَچْکان *وطن پُـلّـِنْ چَه ما پُـلّڃـنْ بَچَکـّان

8) عجـبْ گـَـزّوکـَهیرَنْ تیّ وطن جان *عجبْ شِردڃن ڌگارنْ تیّ وطن جان

9) تَهی جَـمْبَـرْ چَه گـۏدامان وَرَنْ شیر *تَهی عاشک چَه تیّ چَـمّانْ وَرَنْ بـیر

10) وِری وِیْری بِیوتی پولْ؛love یـــو * عجب زڃـبا تَهی باغ وتَهی جـــو

11) تمنّای دل ما را تودیدی؟! *چَه مَـئ باغا گـُل وپُلّڃ نچیدی؟! 

12) دل شیدا ازآن بویت چه گوید؟ * اگرگوید به جز غُصِّه چه روید؟! 

13) صدیقی یا عزیزی یا حبیبی *بکن رحمی بشو بر دل طبیبی 

14) گـُـشُـنْ شَـیْرڃ پَه تهران وپَه شیراز * وطنْ مَـیْگِنْ چَه گرگان وچَه سرباز

15) وفای زاهدانیّان پَه من گـَـنْجْ *مَنی دوری شَه تَوْ بوتـَّـه دلَـئ رنج

16) گـَـنۏکـِن دل پَه ما دیداریاران  * پَه ما مِهْروپَه ما برف ڌَ گاران

17) تـَهی کوچَه مَنی یاتان دمادم!!  * شَه تیّ جانا وفاداری مَـبا کم!!

18) شَپَـئ دلْ نڃکشهرا بَن عجب وَشّ  * نَه بُهتـان ونه غیـبَت بی نه گِرْکـَـشّ

19) گـُـشُنْ گالڃ پَه لاشاروحُمَیْری  * پَه چَهْــباروپَـه بِــنْت ودَشْـتِـیاری

20) وطن وَشـِّـن پَـه هَرانسان عاقل  * نَکـَـنْ دوری چَه آ کۏهانْ مَـنی دل

21) شـَـپَئ اِسْتارومَهْتاپا گـَـنـۏکـُـن  * تَهی نـا و تَهي وۏشانْ وَرۏکـُـــنْ

22) عجب شَرَّنْ تَهی کـۏنـَرْ تَـهی داز  * کِه ایّوبا دَیَنْ گال وگـُـشَنْ راز

برگردان  ابیات به فارسی:

*وطن خورشیدتابان وماه زیباست صداش نازترین آهنگ

*وطن آرامکده ی درد دردمندان مرد؛زیبا چشم و زیبا لب

* لیموها و خرمات بس بامزه کوه وچمنزارش فرش

*شبنم وابرهات؛ آهنگِ وجودت؛ آرامشمو رُبودن

*خاطرات دلمو با دندون ببوس عشقمو با لبات گاز بگیر

*دیوانه ی کبوترهای نرم وجودت و دیوانه ی لبخنداتم

*بهشتم سایه ی درختان خشکیده ات به داشتن پسرانِ

شجاع وگلت می نازم

*عشقت بس زیباست وباغ جویبارانت زیباتر

*همه ایران سرای من است از تهران تا ....

* زاهدان ِ با وفایم گنجی است و دوری ازآن بس تلخ!