مثله

دارم از عبث به عبث

نوحه سر می دهم هر شب

مثل تاریخ انقضای ربّی که ...

مثل خاموشی ِ پادگانْ در اول شب که ...

مثل یک بیست و نهْ ، ته ِ اسفند ...

مثل یک بز شاخدار و الهه شدن ...

مثل یک شاعری که شعر ، ته ْ کشیده از نوک قلمشْ !

من هنوز نوحه سر می دهم هر شب ...

لای مو های ِ خانه ی فلان آدم ِ دورم

ریشه ها مست از آب ِ انگوری

که پر از مرثیه

پر از گریه های عظیم ...

که پر از پیچ های ساقه ی ترد ،

دارم از ذهن خسته به درد

نوحه ای رو به دیوار می خوانم .

منْ شهید ، خسته از چریکْ بودن ها

خسته از اتفاق های نیافتاده

یک شهید ، می شوم هر شب

نوحه سر می دهم ، به سکوت ...

نوحه سر می دهم به سکوت !

به:من های بی شماری که نوحه سر می دهند ...هر شب !