يکشنبه ۲۳ ارديبهشت
|
|
|
|
به چشمان زیبایت نگریستم
گفتم چقدر مرا دوست داری
گفت به اندازه ستارگان آسمان
به آسمان نگریستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حدیث عشق میگویم به گوش باد تا شاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر به هر جا می روم، از تو روایت میکنم!
گر، عزیز بهتر از جانم، صدایت، میکنم!
جامه را از دوش برمی گی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیف از آن عمری که در پای رفاقت داده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحرگاهی که در شوقت جنون را آشنا دیدم
توهم، واقعیت را چنان من جابجا دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌کُشی خود را که او باشد نماینده چرا؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان بی‌حس انسان جان ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بین صلح و اسلحه ،
بین اجباری که بود ،
بین فیل های عظیم ابرهه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد مرگ از سرودست و پا چه می ماند رفیق؟.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بله اای دوست من ای یار شیرین
چنین آمدو شد هست رسم دیرین
یکی امروز چون آید به بوستان
و دیگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب بهاری
درآن دشتِ گلشنی از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انصاف نیست
این همه دلتنگی در من
سر به جنون بردارد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توبِه گر رندی ما بوده مبارک من از ان
چون شدم رند که فرزانه قماری بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم قدری بگیرم از دلم غمها و درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاش گویم راز هستی هوش دار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق که باشی غافل از احوال خود باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ذره ذره آه شد آواز دل از عشق تو
کنج تنهایی شده دمساز دل از عشق تو
همدمی دیرینه دارد چشم خیسم خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
...درد را باید کشید
روی بوم سینه
خموش ولال..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان می‌بُرَم از بَر، لیک، از دلبر و دل هرگز!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز اگر عاقبت خویش بداند
بر رویش بستان نکند چشم چرانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا شوریدگی حاصل بسازیم
بیا از عشق آب و گل بسازیم
درخت عشق ما قامت بلند است
بیا در شاخه اش منزل ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتم در میخانه دیدم قدح و جامی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغبان سارق انگور ز تاکستان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بش دیقه دِدیر دُوز بیر اولاخ ذیکره خییالین
خوش گل دمیسن ایندی کی گلدیرگئجه یارین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهی به دریا می زند ، شاید دلی دیوانه شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک صبح بخیر ساده تقدیم تو شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم آن کویر
که به باران گفته‌ام:
دوستت دارم!
آری؛ دوستت دارم
و دیگر،
بر من نبارید
و تنم خشکید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار لحظه، هم‌زمان ز من تردّد کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بالم را
وعیدِ فراغ بدادی
اما ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب میشه قند توی دلم
می بینم روی ماهتو
امروز برام فرق میکنه
میخوام بیام کنار تو
شاخه گل سرخ می بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا غم دل با که گویم اگر یار نباشد.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو گرگ زیر ابروهات
به دنبال دل میشم
به چنگ آورده ای میش و
دریده سگ ، شبانم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانده ام چه عذابی میشد ،
اگرنبود داغیِ خورشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوشَنَش را کنده فریادم ، زبونِ خان ترس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بند دل را چشم زیبایت به منزل می کشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قلم دارم مناجات دلی یاری بکن
عاشقانه یک غزل را از دلم جاری بکن
جای جای زندگی سرشار عشق وعاطفه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم مدرک و زور و اعتباری پارتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تردید احساس عجیبی نیست
من دور موندم از خودم انگار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارد
روی دستانِ واژه
جان می سپارد
سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قوم فرو خفته، به دامان تقلب
ای رشد و نما یافته با خوان تقلب
یک عمر شنیدیم شما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم که به ذات خویش زیباست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که گفتی آسمان را دارم اما بال؛ نه
چون عقابی خسته هستم؛گرچه بی چنگال؛ نه!
ای که گفتی اصل ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل و عقل و دین و ایمان همه بر سرِ تبانی
تو ببین مرا سر آخر به کجا که می کشانی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ائتلاف دغدغه هایم تمام شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچند که در شهر دلم تاج سری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته از یک انقلابم ،خسته از دینم نکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یهو بخود می آیی و می فهمی ،
دیگه دیره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نطفه ی سگ وام می‌گیرم
از زخم ِ خود سر سام می‌گیرم
آه چپق را کام می‌گیرم
بر دار ِ شک آرام می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبش قبر می کنیم
خاطره ها را
زخم ها
گوربه گور می شوند
✍
شیدا_شهبازی
📚
خوشه_خوشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ترسم پشت سرمو
برگردم و نگاه کنم
حتی اگه خودت باشی
دوباره اشتباه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تورویای غم‌آلود غروب تلخ پاییزی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلاغ ها
شاخه ها را
بُریده اند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلاف سردرگمی شده ام این روزها ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دنیا که هر دم دل
به اندوهی گرفتار است
غمی شیرین به نام عشق
به جان ما پدیدار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا غم دل با که بگویم اگر یار نباشد......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تاریک و سیاهی
به تمنا گذری کرد
ذهن بی خاطره پیمود
قلب بی عاطفه فرسود
مرغ تنهای قفس
دگرش هیچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه گم کرده و در وقت پگاه آمده ای !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*
"همسفر با ماه"
گفتمش کمتر برو با دشمنان همراه باش
خواه رسوا ،خواه گمراه، اندکی در راه باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پاس روز بزرگداشت جناب سعدی و درگذشت جناب سهراب سپهری
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۰۴۳ پست فعال در ۱۵۵۱ صفحه |
تیک نقدجهت اطلاع رسانی !🍀📢توجه📢🍀🌻شادت
محمد رضا خوشرو (مریخ)
بهروز عسکرزاده
فاطمه بهرامی 
