ستاره

تو نگاهت مث ی ستاره تابید ب شبم ....انگاری دوا شدی واسه دردو این تبم  
هیچکی حرفمو نفهمید انگاری دیونه ام ....تو مث ی شهر اباد این منم ویرونه ام 
توی تنهایی نگاهم ب نگاهت گره خورد...همه هوشو هواسم رو نگات یک سره برد 
کاشکی میشد این دل ادما ب حرف زدن بیاد ....تا ک روزی نبرن بودنتو از دلو یاد
شعر من از توی قلبم اومده تقدیمتون .....اگه میشه بنویسش توی برگ از تقویمتون