آه زنجره ها

من از غبار پنجره ها شرمنده ام مولا
و از سکوت حنجره ها شرمنده ام مولا

اگر نشست تیغ بلا به وزن خاموشم
اگر شکست خاطره ها شرمنده ام مولا

و یا نمانده محرم رازی بین اشک و بلا
در ازدحام شب پره ها شرمنده ام مولا

که من هنوز شاعری از تبار پر زخمم
چو بر مزار پیکره ها شرمنده ام مولا

که تکه تکه خاک شد آستان دلش در
شبی به یاد منظره ها شرمنده ام مولا

شبیه آب و مشک و سری غرق آیات خدا
قسم به آه زنجره ها شرمنده ام مولا