بحر امید

بحر امید

خوش بود باده گر از دست نگاری برسد

در کف باد صبا نامه ز یاری برسد

سرمه ی  بینش این جان دل آزرده کنم

اگر از کوی دل آرام غباری برسد

نا امیدم مکن ای دوست که در بحر امید

سیل بنیان کنش آخر به قراری برسد

به حساب من سر خوش چه شود صبح جزا

ساقی سرو قد و لاله عذاری برسد !

حیف و صد حیف که در بزم وصال جانان

سر منصور نیم تا که به داری برسد 

مرهم زخم دلم نیست مگر بوسه ی یار  

دارم امید که از لعل نگاری برسد

 ((سرخی)) ار  طالب وصلی به طلب کوش ز جان

باز خفته نتواند به شکاری برسد