سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 10 ارديبهشت 1403
  • روز ملي خليج فارس
  • آغاز عمليات بيت المقدس، 1361 هـ‌.ش
21 شوال 1445
  • فتح اندلس به دست مسلمانان، 92 هـ ق
Monday 29 Apr 2024
    به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

    دوشنبه ۱۰ ارديبهشت

    حلقه چهارم سفر ( پنجم)

    شعری از

    عباس زارع میرک آبادی

    از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

    ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۴ ۱۱:۲۲ شماره ثبت ۴۲۷۵۲
      بازدید : ۳۲۳   |    نظرات : ۲۳

    رنگ شــعــر
    رنگ زمینه
    دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

    سفر چهارم سفر ( پنجم)
    گفت  چون  شاد  آمديد  از   خويشتن 
                        مرده ايد  هر چند   باشد  جان  به تن
    من    هزاران    راه    را     پيموده ام 
                         در    مسیر     سبز  و  بالا     بوده ام
    پر گشودم  سوی  حق  تا   آن   زمان 
                        جز  به  نیکی  کس   ندیدم  در  جهان
    مهر  شد  آیین  و  سبزی  ریشه  داد 
                          زنده   شد  جان،  بار  دیگر  در  نهاد
    غصه ها   رفتند  و  مهر   آمد   میان 
                          مهر  آمد  شهد  شیرین   شد  به جان
    آرزو    کوتاه    شد   چون   کودکان 
                          شاد    بودم   از   چنین  رسم  نهان             
    باز  شوق    رفتنم   آمد   به    جوش 
                          گفت  پر  بگشا   تو   بالاتر    بکوش
    باز     کوشیدم     به   بالا تر    شدن
                           سوز  عشق  گفتا  کزین  برتر شدن  
    تا  كه   ملك   عشق   آمد   سوي  من   
                       من  به  سويش مي شدم او سوي من
    شرح  داد   آن   ملك  را حالت چه بود
                         لذت   دنيا    و    عقبا    عشق      بود
    آنقدر  از   عشق   گفتش   آن     زمان 
                        مرغكان   را  هوش   بردش  از  میان
    جملگي  بر ملک  عشق   عاشق   شدند    
                     جمله    از    وابستگی   فارق    شدند
    تا   ندانم  جاي  ديگر   هست ،  نيست 
                        جاي  من    عالي  بو د از  بهر   زيست
    چون  که خر   جایي  دگر زآنجا  ندید  
                        انتهای  آن   طویله  آخر  دنیا     بدید
    بوي   پشكل    انگبين    شد   بهر   او 
                        آب  در   آبشخورش     شد   نهر   او
    خود  در  آنجا   پادشه  دیدش  سترگ 
                        مورکوچک  دید  و خود دیدش بزرگ
    گر  برون  گردد   از  آن   جای  نمور 
                         فیل بیند  آن  جهان  و  خود  چو مور
    گر   بگردد  چند  روزی   گرد    دهر
                           نهر  بیند   بس   عظیم  بر گرد   شهر
    غصه خواهد خورد از  آن افکار خورد   
                     از  دو  صد  نقصان  که از  افکار  برد
    گر  برون     آیید  از    جلد    خسان
                         خود ببینید  صد جهان  به  زین  جهان     
    آري  اي  ياران  چنين  شد  قصه مان  
                       مرغكان    نشناخت  سر   از   پايشان
    خواستند  تا   همسفر   با   او    شوند 
                        جملگي    پا   در   ركاب    او    شوند
    پس   سفر   با  آن   عقاب   آغاز   شد 
                        قصه ی  ديگر   از    آنها    باز    شد
    ۲
    اشتراک گذاری این شعر

    نقدها و نظرات
    تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


    (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
    ارسال پیام خصوصی

    نقد و آموزش

    نظرات

    مشاعره

    کاربران اشتراک دار

    محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
    کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
    استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
    0