پگاه

مولا بیا و این شب هجران٬ پگاه باش
نوری به چشم منتظر رو سیاه باش
شبها همه بلند و چو شب ٬ روزها سیاه
در ظلمت مداوم ما همچو ماه باش
از چاله جسته‌ایم و به چاهی فتاده‌ایم
پایان این سقوط به قعر گناه باش
از جهد جاهلان شده بن‌بست این مسیر
تنها سوار فاتح این کوره راه باش
دیگر نمانده مأمن امنی در این جهان
آواره گشته ایم ٬ بیا سر پناه باش
زقّوم ظلم گشته تنومند و پر ثمر
همچون تبر به قامت این بدگیاه باش
شیطان مراد و مقصد و مردم مرید وی
تو ٬ مایه ی وصال بشر با اله باش