کمی تو را به سمت خودم اشاره کن...

هنوز وقت آن نرسیده

 گور لحظه های آشفته ام را بکنم

تکه های سیاهش

جا مانده است ،میان مردمک های محزونم

دارم مدام عبور می کنم

از هراس خوابهای بی هویت

که در چهار راه اصالت فصلهایم، توقف کرده اند

و حالا تو...

تویی که ساده می بینی ام

تویی که هجوم سرما را در من

با حجوم  تکه شده ی درون سینه ام اشتباه می گیری

تویی که هر شب

با انگشت اشاره ات ماه را قلقلک می دهی...

بیا کمی تو را به سمت خودم اشاره کن

ما

با ماه

فقط یک چشم کم دارد

تا چشمک دلنواز ستاره ی خاموشمان شود...

                                   اعظم گلیان ( گلی )