مانده در زمستان

من سر آغاز بهــــاری ، در زمستان مانده ام

بلبلی بودم که ناگه از گلســــــتان مانده ام

لشکری با  کاسه ای غم سرکشید آرامشم

من تک و تنها میان این نیســـــــتان مانده ام

شانه هایم زیر بار محنـــت دوران شکــــست

ای دریغ از درس و مکتب در دبستان مانده ام

در حضور باور سبـــزی که دستش می رسید

خسته و افسرده از  آوای مســــتان مانده ام

تیره شد از روز اول خیــمه ی اقبـــــــــــال من  

تازه  در آغوش سرد  این شبســتان مانده ام

تازه می گردد دما دم  زخم آن مار ســــــــیاه

بس که زین نامردمی ها بی دلستان مانده ام

نی شکست و دل شکســـت و ریخت آواز بهار

من به نا چاری  کنار بت پرســـــــتان مانده ام