غم پیکرِ نالانِ مرا سوخت ، چه کردی؟
اندوخته ی جانِ مرا سوخت ، چه کردی؟
زد رعشه به جانی که تمنایِ تواَش بود
تب حرمتِ دامانِ مرا سوخت ،چه کردی؟
رقصانه یِ طنازِ نگاهِ نگرانت
منظومه یِ چرخانِ مرا سوخت ،چه کردی؟
بیدادگری، عشوه گری ، شعبده بازی
شب های چراغانِ مرا سوخت، چه کردی؟
آن هُرمِ نفَس هایِ به جا مانده ی تبدار
اندامِ غزلخوانِ مرا سوخت ،چه کردی؟
انداخته ای آتشِ حسرت به نهانم
تا سقفِ شبستانِ مرا سوخت ،چه کردی؟
آن سبزِ گیاهِ غزلِ چشمِ نجیبت
آهویِ خرامانِ مرا سوخت ،چه کردی؟
افسوس که شمعت شده خاموش ولی باز
یادِ تو نیِستانِ مرا سوخت ، چه کردی؟؟
آذر 92