هجر یار

اینک کنون با چشمِ تر  بر راه و در دارم نظر // کـاید به سویم در سحر  این درد را درمان شود

جامی زند در جامِ من  مهمان شود بر خوانِ غم // زین پس ز جورِ آن صنم  زاهد چو بد مستان شود

بارِ فراق و هجرِ یار  بستانده از جانم قرار // لیکن همی آید بهار  وین تشنه را باران شود

چندی است اندر دامِ آن  در بندِ آنم من چنان //  تنها کنم در آن مُقام  کاین تن ز جورش جان شود

اندر رهش همچون قلم  مسرور و شادان سر نِهم // وانگه به دریای زنم  کان باد و دریابان شود

ما را بُود خوش این سخن  ای همچو آهوی ختن // دریاب این یارت کهن  کندر رهت قربان شود

وین پند را از جان شنو اینک درآ ای ماهِ نو // واندر دلِ ظلمت برو کاین خانه نور افشان شود