از نامه هائي كه هيچوقت ننوشتم ! ( 8 )

انگار هنوز  برف می آید 

و نوشته هایم 

سپیدتر شده است 

حتی  از  فکر رسیدن نگاه بالهایم 

به بلندای قله ی قاف* تو ! 

انگار هنوز  

کوههای کلّه سنگی  

در برابر تکرار شنیدن عاشقانه هایم  

حیران می شوند ، 

بغض می کنند  

و می شکنند احساس را بر سر شعرهایم ... 

کاش می دانستی 

دگمه های  بجامانده ی آدم برفی   

از بی خیالی اش نبود ...

انگار می خواست بگوید    

آفتاب دیگری 

مرا با تمامِ عشق  

قبل از رسیدنت 

آب کرد ...  

حس خوب نگاهت 

مرا بخار می کند زیبا !

*  

قاف بنا به افسانه کوهی است که قله ی آن
 بلندترین نقطه زمین و  آشیانه سیمرغ است