دم رفتن

عشق من  تا زنده بودم خاطرم  جويا نبود

نا اميد   روي   او   گشتم   كه او  دنيام بود

زنده ماندن  با دل   عاشق   بسي   دشوار بود

زندگي  با  اين دل  پر درد  مرا  آزار بود

لحظه ای را   سر كنم با خاطرات مرگ خويش

گاه گاهي  مينويسم  از دل  دلتنگ   خويش

مرده ام  ای آسمان نام  مرا فرياد كن

يك مصيبت نامه ای  در  هجر  عشقم  داد كن

باد  پاييزي  بوز  قلب   زمين را  آه كن

قاصدك  يار  مرا  از مرگ  من  آگاه كن