شهید

با سلام

.

.

.

سرشاراز طراوت وعشق وامید بود

اندیشه هاش قرمز وسرخ وسپید بود

آن روزها که بوی کبوتر گرفت ورفت

تنها دو روز مانده به آغاز عید بود

پرواز را بهانه ی بهتر سراغ داشت

دنبال لحظه های همیشه بعید بود

هر روز با امید رسیدن به آسمان

پر می کشید وبال وپرش ناپدید بود

می آمد از اصالتِ اسفندهای سبز

قفل تمام پنجره ها را کلید بود

لبریز بود از عطش ِسالها، ولی

حالا که می رسید به دریا شهید بود