گمشده

 ای گم در حجابِ غبار 

خشکیده در بهت ایینه ها

مطرودِ عبوری تلخم

بنگر       

چله نشینی  باور را

بربطن تیله گونِ  قلبت

نشسته در ماتمِ  شقایق ها            

 تا بازگردانی اش

از این هزار راه

نرفته                                                                                                           

دیریست              

در تعبیر خوابها

با ماه می روم

بر بالین محبوبه ها ی شب 

و مشق می سازم

راز جاودانگی را

تا بکارمت

در خاکِ تعمیدیِ تن     

شاید که گل دهی

در نموریِ خاطر