کافری

گــــــر روزگـــــــــار با دلِ مــــن یـاوری کند
شایــد دوباره مهــــرِ تو جادوگــــــــری کند

آن دست ها کجاست که دستم بگیــرد و
آن چشم ها کجاست که افسونگری کند؟

در کارزارِ قلـــــبِ مــن و جعـــــدِ زلــــفِ تو
گـــویا که عشـــــــــق آمـــده تا داوری کند

بر قلبِ زخم خـــورده ی من شــرم باد اگر
در حکـــمِ عشــقِ پاکِ تو خیره سری کند

هیهــات اگــر لبـــــی به لبِ دیگــران نهم
یا دل بجـــــز رُخــــــت هــوسِ دیگری کند

بایــد کــــــه ابتــدا بکُشـــــد دیــوِ نفس را
آن کـس که قصــــد دیــــدن روی پری کند

از خود رهیده ام که به عشقت رسانی ام
ایمــــان فروختــــم که دلـــم کافــری کنــد

در کوی دوست شهره ی کفر ار شود کسی
بهتــر از آنکـــــه دعـــویِ پیغـــمبــــری کند



مرتضی عزیزی
4 خرداد 92