امید

تق .تق. .تق  ميشناسم اين صدا را
اين صداي تپشي بود در افكار وجودم
كه مرا زنده نگه مي دارد
به اميد باتو بودن
من شنيدم تپشي را كه در ان
بلبلي نغمه ازادي دل داشت
ونگاهي كه به دور خيره بود
تا كه پرواز كنداز قفس ساده دل
بلبل قصه ما قفسي ساخته بود
كه در ان پر پرواز دلش را
به صداي دل يار باخته بود
شاخه ي  گل ديدم كه به هنگام طلوع
رو به خورشيد وجود
برگها رو به خدا
وچه زيبا تلاوت ميكرد
كلماتي كه خدا
 گفته بود . بهر اسايش ما
من نگاهي ديدم خيره بر دست قضا
وسكوتي غمگين
بر وجودي كه فرو ريخت
ز پرواز قناري
ان زماني كه مرا خواب در اغوش گرفت
خبري از تپش موج به دريا نبود
من ويادت هردو بيدار شديم
بس كه باراني كرد
اسمان .

دل بي تابم را