یک غزل

یك غزل دور از کنارت مانده ام کی می رسی

این زمستان بی بهارت مانده ام، کی می رسی؟

در هوای با تو بودن در خودم گم می شوم

رهروی دور از دیارت مانده ام، کی می رسی؟

روز‌های هفته از من خسته وُ  آزرده‌اند

ماه‌ها با چشم چارت مانده ام، کی می رسی؟

بی تو تنهایی گریزان از من دیوانه است

در خم تنها‌هایی  یارت مانده ام، کی می رسی؟

رفته ای، گفتم خودم را از تو پس گیرم، ولی

بی اراده انتظارت مانده ام، کی می رسی؟

گفته بودی یک غزل گویم برای عشق تو

مسرع مصرع بی قرارت مانده ام، کی می رسی؟

وهم شاعر بودنم از من قلم را می گرد

واژه واژه با شعارت مانده ام، کی می رسی؟

شاعر عشق تو بودن کار این شاگرد نیست

قافیه تنگ است، زارت مانده ام، کی می رسی؟