برگ

برگ بر شاخه و انگار که آزاد نبود
روی این شاخه و از بودن خود شاد نبود
باد تندی زد و رویای خودش را میدید
تا که افتاد ، دگر لحظه ای در یاد نبود
رد عابر به سرش نقش جدیدی می بست
او رها بود ولی ذره ای آباد نبود
پاره و خسته و درمانده به هر سو میرفت
مثل آن شاخه در اینجا پُر از همزاد نبود
دور از آن شاخه و زردی و غم فاصله ها
هوس شاخه به سر زد خبر از باد نبود